Beeld: Canva
Sinds de geboorte van haar eerste kind is het contact tussen Annelot en haar schoonouders stroef. Op de eerste verjaardag van haar zoon escaleert de boel en verbreken de schoonouders het contact.
Alieke*, getrouwd, moeder van een zoon en een dochter: “Mijn schoonouders zijn aparte mensen, altijd al geweest. Ik ben zelf heel close met mijn ouders en ik gun dat iedereen, dus ik vind het jammer dat mijn man zo’n band niet heeft met zijn eigen ouders. Tegelijkertijd weet hij niet beter, en kan hij ook heel goed opschieten met mijn ouders, dus hij heeft zelf altijd gezegd dat hij het niet erg vindt.
Het contact met mijn schoonouders ging altijd al wat stroef, maar het escaleerde toen onze eerste zoon geboren was. Op onze zwangerschapsaankondiging – wij waren door het dolle, het had best lang geduurd en we waren zielsgelukkig – reageerden ze lauwtjes. Toen ik vertelde in welke maand ik was uitgerekend, zei mijn schoonmoeder half grappend: ‘Als hij maar niet op mijn verjaardag komt.’
Nou, dat gebeurde dus wel. Die opmerking was de rest van mijn zwangerschap door mijn hoofd aan het spoken en toen mijn vliezen een dag voor haar verjaardag braken, wist ik: ‘Oh jee, je zult het zien’. En inderdaad, net na middernacht werd onze zoon geboren. Op dezelfde geboortedag als zijn oma. In mijn verliefde bubbel dacht ik: ‘Ach, ze maakte toch een grapje? Welke oma kan hier nou over inzitten?’
Mijn schoonmoeder, dus. Ze was absoluut not amused dat ze haar verjaardag moest delen. Met haar eerste kleinkind… Te zot voor woorden, eigenlijk. Dat was al jammer, maar een jaar later was het pas echt raak. Mijn schoonmoeder werd zestig, op dezelfde dag dus dat onze zoon een jaar werd. De dag viel in het weekend en ze wilden een groot feest geven voor haar verjaardag. Maar… wij natuurlijk ook. Het was onze zoon zijn eerste verjaardag, het voelde als een enorme mijlpaal. Daar wilden we groots voor uitpakken.
Wij probeerden gedoe te voorkomen door op voorhand al iets af te spreken over wie hoe laat welk feest zou geven, zodat we misschien gewoon allebei een feest zouden kunnen geven op dezelfde dag. Dit was absoluut niet mogelijk, volgens mijn schoonouders. Wij moesten het maar een andere dag doen. Ik heb het een seconde overwogen, maar kom op hé, je bent zestig en nog steeds zo kinderachtig? Dus ik zei stellig dat we dat niet gingen doen, waarop hun antwoord was: ‘Dan komen wij niet op jullie feest.’ Ik brak: ‘Het is niet óns feest, het is het verjaardagsfeest van jullie kleinkind! Zijn eerste verjaardag!’ Ook mijn man was kwaad over het starre gedrag van zijn ouders. ‘Dan komen wij niet bij jullie!’ riep hij. Toen werden zijn ouders laaiend, ze wezen ons de deur en we mochten pas terugkomen als we inzagen hoe rot dit was voor mijn schoonmoeder.
Ik vond het eigenlijk vooral heel rot voor mijn man, maar hij was nog bozer dan ik. Dat ze zijn zoon, hun eerste kleinzoon zó behandelden, dat schoot bij hem heel erg in het verkeerde keelgat. Dit was al het zoveelste belangrijke moment in ons leven – ze hebben ook al stennis geschopt op onze bruiloft, bijvoorbeeld – wat ze door hun zure gedrag verpestten, en mijn man besloot dat het ook de laatste was. Sindsdien is er nul contact meer geweest. Ze hebben onze dochter dan ook nooit ontmoet.
Gezien mijn man geen broers of zussen heeft, weten we echt helemaal niks meer over ze. We horen het niet eens als een van hen overlijdt. Dat vind ik zelf wel moeilijk. Ook vind ik het jammer dat mijn kinderen hun grootouders niet kennen. Ik opper soms om toch weer contact te zoeken, maar mijn man moet er niks van weten. Ik hoop maar dat hij geen spijt krijgt als zijn ouders daadwerkelijk overleden zijn.”
Noa’s schoonzus en zwager verbraken contact nadat zij hun babynieuws deelden met hen. Je leest het hele verhaal hier.
* In verband met privacy zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend.
Ook je verhaal (anoniem) doen? Stuur een mailtje naar redactie@kekmama.nl.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]
