Carla: ‘Iedereen klaagt altijd over hun schoonmoeder, maar ik heb een schoondochter from hell’

gebroken hart toeslagenaffaire Beeld: Canva
Heather Serry
Heather Serry
Leestijd: 4 minuten

Iedereen kent wel een horrorverhaal over een schoonmoeder. Maar het kan ook andersom: Carla kreeg een schoondochter die haar niet mag.

Lees verder onder de advertentie

Carla: “Mijn eigen schoonmoeder was een kreng in parelketting en permanent. Daarom nam ik me heilig voor: ik word anders. Ik word de schoonmoeder die je wilt uitnodigen. De relaxte, de warme, de niet-bemoeiende. Missie geslaagd. Alleen jammer dat mijn schoondochter dat niet ziet.

Afstandelijk

Mijn zoon had al snel verkering met haar. Het was zijn eerste serieuze relatie. Vriendelijk meisje, dacht ik eerst. Iets terughoudend, maar ach, dat kan. Ze gingen snel samenwonen, maar de goede band met mijn zoon bleef. We spraken elkaar regelmatig en hij kwam nog altijd een keer per week eten. Zonder haar, viel me wel altijd op.

Lees verder onder de advertentie

Ook als ik bij hun op bezoek kwam, was ze afstandelijk merkte ik: zij had geen enkele interesse in mij. Geen gesprekje, geen kopje koffie, geen ‘gezellig dat je er bent.’ Alleen een knikje. Een kil knikje als ik geluk had.

Voorzichtig

Toen de kinderen kwamen, werd het nog erger. Ik bleef beleefd op afstand, bemoeide me nergens mee, was de zwijgende plant in de hoek. Ik was zó voorzichtig. Geen opmerkingen over het flesje versus borstvoeding. Geen ‘vroeger deden wij dat anders.’ Want ik weet hoe vervelend dat kan zijn. Maar wat ik ook deed — of juist niet deed — het was nooit goed.

Lees verder onder de advertentie

Ik heb via via gehoord dat ze leugens verspreid. Dat ze tegen anderen zegt dat ik haar probeer te ondermijnen. Dat ik zogenaamd altijd mijn zin wil doordrammen. Dat ik mijn zoon tegen haar opzet. Terwijl ik mezelf echt tot het uiterste censureer.

Op de vlakte

Mijn zoon houdt zich op de vlakte. We praten er weleens over en hij had het ook anders voor zich gezien. Maar hij houdt wel van haar en wil de lieve vrede bewaren, dat snap ik ook wel. En ik wil hem niet in een lastige positie brengen, dus ik dans naar haar pijpen. Want laten we eerlijk zijn: ik ben als de dood dat ik mijn kleinkinderen anders niet meer mag zien.

Lees verder onder de advertentie

Jaloers

Op de verjaardag van mijn kleindochter had ik een pop gekocht. Eentje waarvan ze had aangegeven dat ze hem dolgraag wilde hebben. Had was ook daadwerkelijk een hele mooie pop. Geen herrie, geen plastic, geen batterij. Ze was er dolblij mee. Haar moeder keek er afkeurend naar, maakte een opmerking over dat ze al genoeg poppen had en daarna heb ik de pop nooit meer teruggezien.

Lees verder onder de advertentie

Laatst zei mijn kleindochter tussen neus en lippen door: ‘Mama zei dat papa jou niet zo vaak moet bellen.’ We bellen misschien één keer per week. Soms niet eens. Het lijkt wel alsof ze jaloers is. Alsof ik een bedreiging ben. Voor wie? Voor wat? Ik wil alleen af en toe even horen hoe het met ze gaat.

Pijn

Het toppunt? Ik mocht niet komen kijken bij het schooloptreden van mijn kleinzoon, omdat er ‘beperkt plek’ was. Later zag ik op social media een groepsfoto met haar hele familie, inclusief ooms, tantes en een buurvrouw. Dat doet pijn.

Ik wil geen medaille voor perfecte schoonmoeder. Alleen af en toe een praatje en een kopje koffie. Een appje terug. Of een kindertekening met ‘voor oma’ in kinderlijke krassen. Is dat nou echt zo’n groot verzoek?”

Sabrine kreeg wel een schoonmoeder die haar eigen plan trekt. Zoals haar pasgeboren baby op Facebook plaatsen, nog voordat ze zelf die kans kreeg. Je leest het hier.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken