Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (8) en Róman (6). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
Toen ik twintig jaar geleden François leren kennen was ik van een hoop dingen diep onder de indruk. Zijn staart en oorbel (die waren toen hipperpip). Zijn bovenarmen (ik heb kontjes altijd enorm overschat gevonden, ik ga door het leven met een heftige armspierfetisj). Zijn Franse accent (denk: A fish called Wanda).
Maar toen ik hem op een ochtend bloot in de douche zag, moest ik alle moed bijeenrapen om niet gillend zijn huis te verlaten. Daar zat hij bungelpiemelnaakt op zijn hurken. Met in zijn hand een miniruitenwissertje. Waarmee hij de binnenkant van de douchecel droogde.
“Wat doe jij nou?” vroeg ik iets te hoog.
“O, dat gebruik altijd. Zo krijg je geen strepen op het glas.”
Had-ie van zijn moeder geleerd, de schat. Zijn ma bleek een Martha Stewart on speed te zijn. Even bang voor vlekjes als een arachnofoob voor spinnen, verliefd op talloze soorten ontsmettingsmiddel en zo dominant dat ze haar zoon toen hij een jaar of acht was al 37 manieren leerde om een wollen trui te wassen én dat je het tegelwerk in de keuken het allerbeste glanzend krijgt door het te aaien met een minitandenborstel.
Laten we voorzichtig stellen dat ik iets anders ben opgevoed. Mijn vader werkte. En mijn moeder hield wel van schoon, maar haar manier van reinigen was simpelweg overal bleek overheen gieten. Soms verdacht ik haar ervan dat ook bij het eten te doen, want koken kon ze nauwelijks. Maar lief was ze wel. Vriendinnetjes kwamen altijd graag bij ons omdat je gerust met de bankkussens van de trap mocht sjezen en mijn moeder het ook geen punt vond ons een bak boter te geven met de toevoeging: “Hier. Ga maar even kleien ofzo.”
Dat ik een rommelkont werd, zal geen verrassing zijn. Helaas voor Fran gedragen onze koters zich ook als enorme zeemeeuwen die alles wat ze in hun handen hebben en niet meer gebruiken lukraak als een grote strontflats laten vallen. Toch hebben Fran en ik elkaar de afgelopen decennia aardig beïnvloed. Het keukenaaitandenborsteltje ligt werkeloos in een la en de Lego op kleur sorteren doet-ie alleen nog omdat hij er zo relaxed van wordt. En ik heb laatst een vloertrekker gekocht. Niet voor de douche maar om de takkezooi van de jongens in een hoek te vegen en er een gezellig kleedje over te leggen. Prima plan. Wat zeg ik? Wonderschoon.
Deze column staat in Kek Mama 01-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Een vakantie in een luxe huis in Portugal, op loopafstand van het strand: het klinkt als een droom. Voor Sophie, alleenstaande moeder van twee kinderen, werd het dat ook. Alleen eindigde die droom nét even anders dan ze had gedacht toen er een rekening op de mat viel.
Croissantjes als ontbijt, koek als tussendoortje, patat als avondeten. Sommige gezinnen hebben een heel andere definitie van ‘gezond en gevarieerd’. Wat doe je als je kind daar het liefst elke dag wil spelen – én blijven eten?
Je hoopt dat je kind nooit gepest wordt. Maar ook niet dat het je eigen kind is die pest. Deze vader vertelt over precies zo’n situatie met zijn 11-jarige zoon. En zijn aanpak is er eentje waar veel ouders wat van kunnen leren.
Voor drukke gezinnen is een zorgeloze vakantie goud waard. Lorna koos daarom voor een volledig georganiseerde vakantie: wensenlijstje inleveren, koffers pakken en gáán. Maar hoe zorgvuldig ook geregeld, kwam er toch een verrassing om de hoek kijken die ze niet had zien aankomen…
Je zegt “nee”, zij horen “misschien”. Jij dacht dat jij de ouder was, maar sinds deze kleine in je leven is, lijkt het alsof jíj bij hém op tijd naar bed moet. Herkenbaar? Dan heb je misschien een kind met een van deze sterrenbeelden – geboren bazen met een flinke wil.
Toen Rianne (29) voor het eerst van haar vriendengroep moeder werd, had ze niet verwacht dat dit zo’n grote impact zou hebben op de band met haar hechte groep vriendinnen. Toch is de vriendschap drastisch veranderd.
