Rampvakanties: “Nu is het afgelopen, rotkind!’ gilde ik over het terras’
Ga je heerlijk op vakantie, moet je hele dagen militaire marsen lopen, wil je het vriendinnetje van je dochter wurgen, slaat je schoonzus op tilt. Grrrr. Déze moeders wilden het liefst met gierende banden weer naar huis.
Onvoorziene kosten
Ralph (34), vader van Lola (4) en Daisy (10 maanden).
“Ik had medelijden met mijn vriend Rens die in zak en as zat na zijn scheiding. Een korte mannenvakantie moest hem er bovenop helpen. We besloten naar IJsland te gaan, een stoere bestemming bij uitstek. Ik had weleens wat aanvaringen met hem gehad – hij kwam niet altijd zijn afspraken na en schoot snel in de slachtofferrol – maar dacht optimistisch dat het vast leuk zou worden. Eenmaal aangekomen bleek Rens nauwelijks geld te hebben: zijn loon was niet gestort, hij had onvoorziene kosten gehad, enzovoorts. Smoesjes. Ik heb die vakantie alles moeten voorschieten. IJsland is schreeuwend duur, dus echt top was dat niet.
Op een avond wilde Rens naar een speciaal visrestaurant: 75 euro per persoon. Daarna zouden we het binnenland in rijden om het noorderlicht te zien. De gefermenteerde haai viel helaas niet lekker, ik kotste de huurauto helemaal onder. We kregen bloedbonje op een berg in the middle of nowhere. In het schijnsel van het overigens prachtige noorderlicht presteerde hij het te zeggen dat ik zijn vakantie had verziekt. Mijn geld heb ik nooit teruggekregen. Na thuiskomst blokkeerde Rens mijn nummer en zijn emailadres.”
Militair tempo
Katja (33), moeder van Lotte (6) en Finn (3).
“Ik ging een lang weekend met een vriendin naar Londen. Gezellig, dacht ik. Beetje koffiedrinken, beetje shoppen, beetje drinken, beetje eten. Ha, dat bleek niet helemaal overeen te komen met haar idee van een geslaagde citytrip.
We liepen in militair tempo van het ene naar het andere stadsdeel, want ze liep normaal altijd tien kilometer per dag en nu ging ze echt niet met de bus omdat ik toevallig een kettingrokende luilak was die leefde op cracottes met smeerkaas en paprikachips met ribbels. Dat zei ze niet hardop, maar ik zag het haar denken. We gingen ook niet leuk bier drinken in een gezellige Engelse pub, want dat paste niet binnen haar gezonde levensstijl, en een zak chips zat er sowieso niet in. Elke avond lagen we om half tien ’s avonds in bed. Wat een rotweekend.”
Vriendschap laat zich niet dwingen
Famke (36), moeder van Fien (8) en Moos (2).
“We huurden een huis in Toscane met vrienden die een dochter hebben van Fiens leeftijd: Emmy. De meisjes waren niet echt bevriend, maar allebei fan van bepaalde vloggers, eenhoorns en hockey. Dat zit wel snor, dachten we. Maar vriendschap laat zich niet dwingen. En dat was niet zo heel vreemd, want Emmy ontpopte zich als een onaangenaam kattig, jaloers meisje.
Ze verstopte Fiens iPad, gaf haar de schuld van een kapotte schaal die ze zelf had omgestoten en stookte Fien op chips uit de keuken te jatten. Ik zag het onder mijn ogen allemaal gebeuren, maar kon weinig doen. Ondertussen merkte ik dat Fien steeds meer in zichzelf gekeerd raakte; dat meisje verpeste haar hele vakantie.
Toen ik Emmy tegen Fien hoorde zeggen dat ze op een dikke zeekoe leek, schoot ik uit mijn slof: ‘En nu is het verdomme afgelopen, rotkind!’ gilde ik over het terras. De sfeer verkilde ter plekke. Mijn vrienden begrepen niets van mijn uitval en troostten hun snikkende dochter. We zijn nog steeds met elkaar bevriend, maar de meisjes negeren elkaar compleet. Een gezamenlijke vakantie zit er niet meer in.”
Nog meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief
