Familie Jelies reageert op online kritiek: ‘Nare berichten’
Leven in Spanje klinkt als een droom, maar ook daar is de familie Jelies niet gevrijwaard van online commentaar.
Beeld: Canva
Moeders maken de gekste dingen mee, zo ook Soof (30), die tijdens een bezoekje aan haar schoonmoeder ineens met een wel héél bijzonder ‘souvenir’ naar huis ging: de poepluiers van haar baby.
Soof (30) is moeder van Yma (8 maanden) en is getrouwd met Job (33): “Sinds ik moeder ben, verbaas ik me regelmatig over de dingen die ik meemaak. Maar één situatie sprong er onlangs wel uit.
We waren op bezoek bij mijn schoonmoeder. Yma lag tevreden te kraaien op een kleedje en ik zat eindelijk eens rustig met een warme kop koffie op de bank, totdat de bekende geur me bereikte. Mijn baby had een poepluier. Geen probleem, dacht ik. Even verschonen, luier in de container en klaar.
Maar toen ik mijn schoonmoeder vroeg waar ik de vieze luier kon weggooien, keek ze me resoluut aan: “Die mag niet in mijn container, hoor. Daar gaat het de hele week van stinken.” Voor ik het wist, stond ik met de vieze luier in mijn handen, terwijl zij er een plastic zakje omheen deed en het me teruggaf. Het verzoek was duidelijk: ik moest de poepluier zelf weer mee naar huis nemen.
Ik was eerlijk gezegd met stomheid geslagen. Natuurlijk begrijp ik dat niemand zit te wachten op stank uit de container, maar dit had ik echt niet zien aankomen. Ik bedoel: het is toch normaal dat je een vieze luier gewoon daar weggooit, net zoals je dat bij vrienden of in een restaurant zou doen?
En nee, het gaat nooit om één luier. Als moeder van een baby verschoon je er soms wel zes tot acht op een dag. Dat zijn dus héél wat zakjes die ik inmiddels na elk bezoek mee terug naar huis neem als we een dagje bij mijn schoonmoeder zijn geweest. Mijn luiertas zit vaak voller met afval dan met flesjes of speeltjes.
Het werd een standaard dingetje. Na elk bezoek aan mijn schoonmoeder reden we naar huis met Yma’s poep- en plasluiers in de tas. En elke keer voelde het zó vreemd. Totdat mijn man er op een dag helemaal klaar mee was. Hij zei: “Als mijn moeder wil dat wij die luiers mee naar huis nemen, dan moet zij ook maar al die hondenpoepzakjes die ze in ónze container gooit weer mee terugnemen. Dat is toch precies hetzelfde?” En eerlijk: daar had hij gewoon een punt. Sindsdien is het klaar. We rijden nu alleen nog maar met onze baby terug naar huis, zonder extra ‘souvenirs’.