Beeld: Canva
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Carla: “We hadden eindelijk een oppas gevonden. Geen puber met glitternagels en een TikTok-verslaving, maar een lieve, oudere dame. Ze heette Rosa, had een zachte stem en gaf me het gevoel dat ik mijn kinderen achterliet bij een warme, knuffelige oma. De kinderen waren dol op haar. Ik ook, in het begin.
Na een paar weken begon ik dingen te merken. Kleine dingen. Zo was het toiletpapier altijd ineens op, terwijl ik net een nieuw pak had gekocht. Alsof we een groep backpackers in huis hadden die allemaal buikgriep hadden opgelopen. Maar goed, je weet hoe dat gaat: druk gezin, hoofd vol to-do’s, waarschijnlijk gewoon verkeerd onthouden.
Tot de crackers er ook aan gingen. Ik heb drie kinderen, maar het leek alsof iemand dagelijks twee pakken soldaat maakte. Ik begon kinderachtig de wc-rollen te tellen. Vlak voordat ik de deur uitging, noteerde ik het aantal. En elke keer als ik thuiskwam na een dag werken en Rosa was geweest, was er weer een rol verdwenen. Zelfs de doos tissues op mijn nachtkastje waren een keer foetsie. Toen wist ik: dit is niet zomaar slordigheid, dit is structureel.
Toch zei ik er niets van. Want wat als ze het moeilijk had? Het waren geen grote dingen. Misschien vond ze het gênant om te vragen. Misschien dacht ze dat ik het toch niet zou merken. Dus ik liet het gaan. Dom, achteraf.
Want het ging steeds verder. Er zat ineens minder geld in de spaarpotten van de kinderen. Cadeaubonnen die ik had gekregen voor mijn verjaardag – allemaal netjes in een lade in de keuken – verdwenen. En op een dag was ik een ring kwijt. Geen HEMA-sieraad, maar een duur goud exemplaar. Dat was de druppel. Ik besloot dat ik haar op heterdaad moest betrappen.
Ik legde expres een stapeltje biljetten in de rommellade in de keuken – nonchalant, alsof ik het vergeten was – en pakte een oude webcam die ik ooit had gebruikt om de kittens te bespioneren. Ik richtte hem precies op die plek. Rosa had niets door.
En ja hoor. Daar zat ze, met haar vriendelijke gezicht en haar theetje, terwijl ze zonder blikken of blozen een paar briefjes in haar jaszak schoof. Mijn hart brak. Niet zozeer om het geld, maar om het vertrouwen. Ik voelde me besodemieterd.
Die avond confronteerde ik haar. Ze ontkende, natuurlijk. Ik liet haar de beelden zien. Ze keek me aan, beet op haar lip en wist dat ze verloren had. Ik heb haar natuurlijk direct ontslagen. Geen discussie, geen welles-nietes. Klaar.
Ik heb er verder geen werk van gemaakt. Geen aangifte, geen gedoe. Maar de oppastijd is wel voorbij. De kinderen gaan nu gewoon naar de BSO. Duurder, logistiek onhandiger, maar ik slaap een stuk rustiger. En mijn crackers blijven nu tenminste een week liggen.”
Maya moest bijna aan de beademing toen de oppas haar een Tikkie van €800 stuurde. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Nu de meivakantie achter de rug is, gaat het snel: nog maar twee maanden en dan begint de zomervakantie. Gaan jullie dit jaar voor weekje zon, zee en strand in Spanje of met de auto naar Zeeland? De eerste vraag die opborrelt bij het zoeken naar een vakantie is vaak: wat mag het kosten?
Je zegt “nee”, zij horen “misschien”. Jij dacht dat jij de ouder was, maar sinds deze kleine in je leven is, lijkt het alsof jíj bij hém op tijd naar bed moet. Herkenbaar? Dan heb je misschien een kind met een van deze sterrenbeelden – geboren bazen met een flinke wil.
Je denkt misschien dat een relatie zomaar eindigt, maar het tegendeel is waar. Onderzoekers ontdekten dat het einde meestal al jaren van tevoren zichtbaar is – in twee duidelijke fases.
Elsemieke (31) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (4 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Als jouw kindje nog niet rondstapt terwijl leeftijdsgenootjes al rennen, voel je je misschien ongerust. Maar goed nieuws: laat lopen kan juist wijzen op iets positiefs. Volgens een nieuw onderzoek doen baby’s die wat langer de tijd nemen met hun eerste stapjes het later beter op school.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
