Nieuwe, zorgwekkende trend onder tieners: dusting
Als ouder heb je al genoeg om je zorgen over te maken. Maar er is een nieuwe, zorgwekkende trend onder tieners waar je misschien nog niet van gehoord hebt: dusting.
Lees meer
Opgebiecht: ‘Ik riep dat mijn zoon zich aanstelde, een uur later ging hij met gillende sirenes naar het ziekenhuis’
Beeld: Canva
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten.
Lees verder onder de advertentie
Anne, moeder van Boas (10), Tirza (5) en Cato (3): “Soms denk je dat je als moeder precies weet wanneer je kind echt iets mankeert en wanneer niet. Tot het moment dat je je daarin akelig vergist. Het overkwam mij.
‘Ziek’
Boas is mijn oudste. Een lieve, slimme jongen met een sterke mening en een nog sterkere afkeer van alles wat moet. Vooral school. Niet omdat hij het daar niet naar zijn zin heeft, integendeel. Hij heeft leuke vrienden en aardige juffen, maar hij houdt gewoon niet van de structuur en van leren omdat het moet. Het gebeurt dan ook regelmatig dat hij er alles aan doet om onder school uit te komen. Zo ook die ochtend.
Lees verder onder de advertentie
Lijkbleek
Boas lag in bed te kreunen. ‘Mama, ik heb buikpijn’, zei hij. Ik zuchtte. ‘Kom op Boas, stel je niet aan. Je moet gewoon naar school.’ Maar hij bleef liggen. Verroerde zich niet. Ik had na meerdere pogingen om hem uit bed te krijgen geen zin en tijd meer om de strijd aan te gaan. Tirza en Cato moesten naar de opvang en mijn werk wachtte ook nog. Dus ik liet hem liggen, pakte de kleintjes en vertrok.
Lees verder onder de advertentie
Toen ik een halfuurtje later thuiskwam en zijn kamer inliep, schrok ik. Hij was lijkbleek. Zijn ogen halfdicht, een soort glazige blik. ‘Wil je een broodje ei?’ vroeg ik, bijna automatisch. Hij schudde zijn hoofd. En toen wist ik: dit is foute boel. Boas weigert nooit eten. Zeker geen warm broodje ei.
Gillende sirenes
Hij zei dat hij moest overgeven, maar niet uit bed kon komen. Ik gaf hem een emmer en begon te googelen. Buikpijn rechts, niet kunnen lopen, bleek zien… Ik kwam uit op een blindedarmontsteking. Ik belde de huisarts die wilde dat we langskwamen. Maar dat ging niet, want Boas gaf in tranen aan écht niet te kunnen opstaan en gilde het uit van de pijn toen we toch een poging deden. Er werd een ambulance gestuurd.
Lees verder onder de advertentie
Toen zij hem zagen, was het meteen duidelijk: het is serieus. De sirenes gingen aan. Ik mocht mee in de wagen, naast hem, met mijn hart in mijn keel.
Gefaald als moeder
In het ziekenhuis ging het snel. Onderzoeken en artsen die elkaar aankeken en knikten. Hij moest meteen de operatiekamer in. Later bleek dat zijn blindedarm op knappen stond. Hadden we nog even gewacht, zeiden ze, dan had het echt heel anders kunnen aflopen. Ik heb me zelden zo schuldig gevoeld als moeder. Wat als ik had doorgezet die ochtend? Wat als ik hem had meegesleurd naar school? Wat als ik later thuis was gekomen? Het had zo fout kunnen aflopen, doordat ik dacht dat hij zich aanstelde.
Lees verder onder de advertentie
Op mijn man na heb ik dit verhaal nooit aan iemand verteld. Het voelt als falen op het diepste niveau. Ik weet dat ik geen slechte moeder ben, maar op die dag – op dat moment – voelde ik me wel zo.”
Ook Eline wil iets opbiechten. Door haar eigen fout kostten de geboortekaartjes maar liefst 600 euro. Je leest hier waarom.
Abonneer met cadeau of korting
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Ook interessant voor jou
Lees verder onder de advertentie
