Beeld: Canva
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten.
Anne, moeder van Boas (10), Tirza (5) en Cato (3): “Soms denk je dat je als moeder precies weet wanneer je kind echt iets mankeert en wanneer niet. Tot het moment dat je je daarin akelig vergist. Het overkwam mij.
Boas is mijn oudste. Een lieve, slimme jongen met een sterke mening en een nog sterkere afkeer van alles wat moet. Vooral school. Niet omdat hij het daar niet naar zijn zin heeft, integendeel. Hij heeft leuke vrienden en aardige juffen, maar hij houdt gewoon niet van de structuur en van leren omdat het moet. Het gebeurt dan ook regelmatig dat hij er alles aan doet om onder school uit te komen. Zo ook die ochtend.
Boas lag in bed te kreunen. ‘Mama, ik heb buikpijn’, zei hij. Ik zuchtte. ‘Kom op Boas, stel je niet aan. Je moet gewoon naar school.’ Maar hij bleef liggen. Verroerde zich niet. Ik had na meerdere pogingen om hem uit bed te krijgen geen zin en tijd meer om de strijd aan te gaan. Tirza en Cato moesten naar de opvang en mijn werk wachtte ook nog. Dus ik liet hem liggen, pakte de kleintjes en vertrok.
Toen ik een halfuurtje later thuiskwam en zijn kamer inliep, schrok ik. Hij was lijkbleek. Zijn ogen halfdicht, een soort glazige blik. ‘Wil je een broodje ei?’ vroeg ik, bijna automatisch. Hij schudde zijn hoofd. En toen wist ik: dit is foute boel. Boas weigert nooit eten. Zeker geen warm broodje ei.
Hij zei dat hij moest overgeven, maar niet uit bed kon komen. Ik gaf hem een emmer en begon te googelen. Buikpijn rechts, niet kunnen lopen, bleek zien… Ik kwam uit op een blindedarmontsteking. Ik belde de huisarts die wilde dat we langskwamen. Maar dat ging niet, want Boas gaf in tranen aan écht niet te kunnen opstaan en gilde het uit van de pijn toen we toch een poging deden. Er werd een ambulance gestuurd.
Toen zij hem zagen, was het meteen duidelijk: het is serieus. De sirenes gingen aan. Ik mocht mee in de wagen, naast hem, met mijn hart in mijn keel.
In het ziekenhuis ging het snel. Onderzoeken en artsen die elkaar aankeken en knikten. Hij moest meteen de operatiekamer in. Later bleek dat zijn blindedarm op knappen stond. Hadden we nog even gewacht, zeiden ze, dan had het echt heel anders kunnen aflopen. Ik heb me zelden zo schuldig gevoeld als moeder. Wat als ik had doorgezet die ochtend? Wat als ik hem had meegesleurd naar school? Wat als ik later thuis was gekomen? Het had zo fout kunnen aflopen, doordat ik dacht dat hij zich aanstelde.
Op mijn man na heb ik dit verhaal nooit aan iemand verteld. Het voelt als falen op het diepste niveau. Ik weet dat ik geen slechte moeder ben, maar op die dag – op dat moment – voelde ik me wel zo.”
Ook Eline wil iets opbiechten. Door haar eigen fout kostten de geboortekaartjes maar liefst 600 euro. Je leest hier waarom.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Oma’s zijn er in alle soorten en maten: de ene staat altijd met koekjes en thee klaar, de ander neemt je mee op avontuur. Dit zijn de sterrenbeelden die vaak de allerleukste oma’s blijken te zijn.
Steeds meer ouders kiezen niet voor moderne babynamen, maar juist voor klassiek en vintage, ook wel old lady-names genoemd. Namen die ooit als oubollig of ouderwets werden gezien, blijken nu juist weer geliefd.
Dilemma: Tamara Elbaz wil een tweede kindje, maar geen relatie. Haar oplossing? Haar ex als zaaddonor, laat ze in haar story op Instagram weten.
Het was zondagmiddag en ik zat in een restaurant van een spa. In m’n eentje. Mijn vriend was die week veel van huis geweest, waardoor ik er alleen voor stond met ons kind.
De familie Bal was dit jaar voor het eerst te zien in Een huis vol, en dat maakte meteen indruk. Vader Simon en moeder Lisa hebben namelijk een bijzonder verhaal: ze haalden de vier kinderen van Lisa’s zus in huis en vormen nu, samen met hun eigen kinderen, een druk maar gelukkig gezin van negen.
Iedere moeder kent ‘m: die ene vader op het schoolplein die áltijd een grap paraat heeft, met iedereen een praatje maakt en stiekem misschien bijna een beetje té charmant is. Is het toeval? Nee hoor, de sterren hebben er een handje in.
