‘Nu lach ik om mijn gekke bijgelovigheid als kind’
Helene van Santen is hoofdredacteur van Kek Mama. Ze woont samen met Navin en hun zoontjes Milo en Oliver.
‘Ik loop met één been op de stoep, en één been in de goot, en als ik dat niet doe, dan ben ik morgen dood.’ Wie kent dit liedje van Kinderen voor Kinderen niet? (Sorry dat je ’m nu voor de rest van de dag in je hoofd hebt.) Het liedje is heel vrolijk, maar gaat over een serieus onderwerp: dwanggedachten. Kinderen schijnen die vaak te hebben en zijn bij hen gelukkig meestal onschuldig: de meeste kinderen groeien er vanzelf weer overheen.
Tics
Voor mij is dat heel herkenbaar. Milo en Oliver zijn er nog te jong voor, maar ik had zelf als kind allerlei dwangmatige tics. Voordat ik naar bed ging, ‘moest’ ik vier keer achter elkaar hardop zeggen: “Welterusten.”
Oneven getallen vond ik niet fijn, dus probeerde ik altijd alles, zoals het volume op de televisie, op even getallen uit te laten komen. En ik was ontzettend bijgelovig: ik durfde nooit onder een ladder door te lopen en vermeed zwarte katten als de pest.
Lees ook
Tics bij kinderen: dit kun je eraan doen >
Bijgelovigheid
Ook mijn zus was bijgelovig en samen konden we daar behoorlijk in opgaan. We gingen regelmatig met onze vader naar wedstrijden van Ajax. Als de club had gewonnen terwijl wij in het stadion zaten met allebei een spijkerbroek en trui aan, dan moesten we bij de volgende wedstijd beslist dezelfde kleding aantrekken, want dat had kennelijk geluk gebracht. Voor wie dacht dat Ajax in de jaren negentig succesvol was doordat het team goed kon voetballen: dat lag dus gewoon aan mijn zus en mij.
Nu lach ik om mijn gekke bijgelovigheid van toen. Gelukkig ben ik ook geheel over mijn dwangmatige gedachten heen gegroeid. Als mijn zus en ik naar Ajax gaan, trek ik aan wat ik wil. Al moet ik één ding toegeven: ik zet het volume van onze televisie nog steeds het liefst op een even getal. Gewoon, voor de zekerheid.
Veel kinderen hebben last van dwangmatige handelingen of tics. Kijk maar eens naar de verhalen van deze moeders.
Dit editorial staat in Kek Mama 03-2021.
Meer lezen?
Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
