Moederinstinct: ‘Als ik niet had aangedrongen op een doorverwijzing was mijn dochter uitgedroogd’

Tamara (31): “Mijn dochter Lily had een hele sterke start. Ze was een rustige, tevreden baby die heel gulzig dronk. Toen ze drie weken oud was, begon ze te spugen. Ik vond het gek. Vaak zie je dat kindjes die veel spugen -bijvoorbeeld vanwege allergieën- dat al vanaf hun geboorte doen. Waarom nu opeens? Ik besloot met haar naar de huisarts te gaan, maar daar werd ik weggestuurd met de woorden: “Kindjes spugen nou eenmaal.”

Alarmbellen

Bij het consultatiebureau namen ze me iets serieuzer en vermoedden ze reflux. Er werd uitgelegd dat er ook een verborgen variant is die je niet altijd ziet vanaf de geboorte. Ik kreeg allerlei tips mee, zo ook het advies om haar dikkere voeding te geven. Dat leek even goed te gaan, tot ze ’s nachts ineens leek te stikken. Bij mij gingen alle alarmbellen af. Lily spuugde de hele voeding eruit en weigerde vanaf dat moment alle flessen. ’s Ochtends vroeg stond ik gelijk op de stoep bij de huisarts, maar die vond het nog steeds niet zorgwekkend. “Kijk het nog maar even aan”, was het advies, maar dat was ik absoluut niet van plan. Ik ben gelijk naar het inloopspreekuur van het consultatiebureau gegaan, waar ik erachter kwam dat Lily flink was afgevallen. Huilend van frustratie heb ik toen een doorverwijzing naar het ziekenhuis geëist. “Als je het echt zo belangrijk vindt, dan kan het, maar je wordt waarschijnlijk meteen weer naar huis gestuurd”, kreeg ik te horen. Toch zette ik door.

Pylorushypertrofie

In het ziekenhuis werd er gelijk een bloedonderzoek gedaan. Het bleek goed mis met haar pH-waarde: ze moest direct aan een infuus met glucose en zout. Na verdere onderzoeken bleek Lily een pylorushypertrofie te hebben: een afsluiting tussen haar maag en twaalfvingerige darm. Ze moest met spoed naar een ander ziekenhuis voor een operatie. Na de operatie ging het gelukkig meteen beter met Lily. Ze was gelijk rustiger en vrolijker, al moest ze nog wel anderhalve week in het ziekenhuis blijven om aan te sterken.

Moederinstinct

Lily had kunnen overlijden aan deze aandoening. Als we niet op tijd hadden ingegrepen, was ze waarschijnlijk uitgedroogd. De artsen in het ziekenhuis zeiden ook dat de huisarts veel eerder in actie had moeten komen. Gelukkig zei mijn moederinstinct me dat ik door moest zetten. Ik herkende mijn eigen kindje gewoon niet meer, ik wist dat er iets aan de hand was. Als we het tot na het weekend hadden aangekeken, zoals de huisarts adviseerde, was het echt misgegaan. Ik kan me goed voorstellen dat moeders die wat onzekerder zijn, geen doorverwijzing durven eisen. Artsen kunnen je snel het gevoel geven dat je je aanstelt of dat je een overbezorgde moeder bent. Dat vind ik kwalijk, want ik heb zelf gezien hoe verschrikkelijk dat zou kunnen aflopen. De huisarts heeft me nog laten weten dat ze het vervelend vindt hoe het is gelopen. Dat geloof ik best, maar het was toch echt mijn moedergevoel dat het bij het juiste eind had en niet zij.”

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.