Beeld: Shutterstock
Als je partner zich ontpopt als nobele milieuridder terwijl jij meer de jonkvrouw van het goede leven bent, kan dat voor enige wrevel zorgen. Maar hé, we zijn op aarde om van elkaar te leren, zelfs bij het scheiden van theezakjes.
Basma (33), moeder van Fynn (8) en Myka (5):
“Het leek ons een no-brainer, toen onze woningverhuurder aanbood zonnepanelen op ons dak te plaatsen, waarvoor we maandelijks alleen een bescheiden aanvullende huur hoefden te betalen. De besparing op onze energierekening zou aanzienlijk zijn. Bij mijn vriend wakkerde het een fanatisme aan zoals ik nog nooit bij hem had gezien.
Vanaf dag één zat hij aan de app gekluisterd waarin hij de opbrengst van de zonne-energie per uur kon volgen. Leuk, betrokken, dacht ik eerst nog. Tot hij zelfs ons wasschema ging aanpassen aan de weersvoorspellingen. Vieze voetbaloutfits van de jongens? Ze moesten maar een dagje wachten tot de zon weer ging schijnen. Direct verbruik van zonne-energie zou transformatiekosten schelen. Gek werd ik ervan, tot we onze eerste teruggave kregen: bijna duizend euro in een jaar. Sindsdien piep ik iets minder hard, wanneer ik de transformator op zolder weer hoor loeien en mijn vriend gelukzalig zucht: ‘Ach, hoor nou jongens, het gezang van duurzaamheid.’”
Lees ook – Nog 20 minuten? Dit is waarom de tijd van de wasmachine vaak niet klopt >
“Hij vliegt niet, eet geen vlees en vis, doet alles op de ligfiets en is uren bezig in onze moestuin met zelfverbouwde groenten. Het is dat mijn man een sterke kinderwens had, anders had ik een baby er nooit doorheen gekregen. Onze ecologische voetafdruk is te groot in het Westen, vindt hij. Dus zet hij ’s zomers een tentje op langs een rivier in de Ardennen, terwijl ik droom van verre oorden met bountystranden. Die bezoek ik sinds mijn huwelijk nog steeds, maar louter met vriendinnen, en onder luidruchtig gemor van mijn man. Of Noah er ooit van zal mogen proeven in zijn jeugd, Joost mag het weten.
“Hij zet ’s zomers een tentje op in de Ardennen, terwijl ik droom van verre oorden”
Toch bewonder ik hoe bewust mijn man in het leven staat, en stimuleer ik onze zoon zoveel mogelijk te spelen in de natuur en onbewerkt te eten. Win-win: dan kan zo’n reisje met vriendinnen er voor mij best vanaf.”
“We eten vegetarisch, zitten niet op het gas en voeden onze dochter inclusief op. Verantwoord zat, vind ik. Mijn vriendin denkt daar anders over. Die wast met biologisch wasmiddel en maakt haar eigen schoonmaakmiddel, ik wil wasparels omdat het huis dan zo lekker ruikt. Ik kom ervoor in de hel, roept ze zeker wekelijks. Niet als zij de Nobelprijs wint voor het uitvinden van de ecovriendelijke variant hierop, knipoog ik steevast.” Dit artikel staat in Kek Mama 10-2022. Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Soms gebeurt er iets in een gezin dat zo onvoorstelbaar is, dat het voor altijd in je hart gegrift blijft. Voor de familie Blom uit Een Huis Vol is dat het verlies van hun dochtertje Miriam.
