Ze zou niets liever willen dan haar zoon (4) een broertje of zusje geven. Maar Kaci Curtis ziet een hoop beren op de weg voor een tweede kind. ‘Ik wou dat ik het lef had om er gewoon voor te gaan.’
Kaci is de enige in haar vriendenkring die niet minstens twee kinderen heeft. ‘Mijn zoon is net vier geworden en ik krijg regelmatig de vraag of hij ‘de enige’ is. Dan zeg ik trots ja, maar ik realiseer me ook dat ik op de één of andere manier een deadline gemist heb, waarvan ik me niet eens bewust was.'
Alle vrienden van haar zoon hebben jongere broers of zussen. ‘Mijn zoon vraagt al maanden wanneer we een nieuwe baby krijgen. Ik weet zeker dat hij een geweldige, behulpzame broer zal zijn. Hij verdient een broertje of zusje en die geef ik hem graag.’
Zorgen om de toekomst
Toch wacht Kaci nog een tijdje met een nieuwe poging om zwanger te worden. ‘Het gaat niet alleen om mijn zoon’, verduidelijkt ze, ‘maar ik moet ook aan mezelf denken. Ten eerste heb ik geen helpende hand in de buurt, want mijn familie woont ver weg. Bovendien is mijn man voor zijn werk weken, soms zelfs maanden, van huis. Ik sta er in de zorg voor onze zoon dus grotendeels alleen voor.’
Lees ook:
'Toen mijn tweede kind werd geboren, voelde ik weinig voor haar' >
Daarbij komt ook nog dat Kaci een angststoornis heeft. ‘Daardoor maak ik me nu al zorgen’, zegt ze. ‘Bijvoorbeeld over hoe mijn tweede zwangerschap zal verlopen en vooral hoe het daarna gaat.’
Ondertussen ziet Kaci om zich heen allerlei moeders met twee of meer kinderen, die de ballen in de lucht weten te houden. ‘Dat vind ik knap. En ik herinner mezelf eraan: als zij het kunnen, kan ik het ook. Tegelijkertijd weet ik ook dat ik niet meerdere kinderen groot hoef te brengen om een compleet, gelukkig gezin te hebben.’
De juiste keuze
Het liefst zou Kaci de sprong in het diepe wagen. ‘In plaats van al die onzekerheden te voelen, zou ik het lef willen hebben om er gewoon voor te gaan. Maar toch wacht ik nog even en uiteindelijk hoop ik dat dat straks de juiste keuze blijkt te zijn. En zo niet? Dan ben ik in elk geval niet het slachtoffer geworden van de druk van buitenaf.’
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
