‘Mijn kleuter blijft jaloers op zijn broertje, is dat normaal?’

Daphne (34) is getrouwd met Roelof (34) en moeder van Abel (4) en Sam (2).

“‘Toen Sam een paar uur oud was en Abel zijn broertje voor het eerst ontmoette, veranderde de sfeer in ons gezin voorgoed. Abel was op dat moment tweeënhalf. Vanaf de arm van zijn vader leunde hij naar voren, richting Sam. Om hem een kusje te geven en welkom te heten, dacht ik. Maar in plaats daarvan gaf hij een klap tegen zijn hoofd.
 

Woedend

De dagen daarop ging het niet beter. De kraamhulp had meer werk aan Abel dan aan Sam en mij. Abel huilde de hele dag door, wierp zich woedend op de grond en weigerde te spelen. Het is normaal dat de oudste jaloers is wanneer een broertje of zusje geboren wordt, zeiden ze op het consultatiebureau. Een vriendin vertelde dat ze haar zoon weleens had betrapt in de wieg van zijn broertje, terwijl hij bovenop hem zat. Het hoorde er dus vast bij – al vond ik het ongelooflijk moeilijk.
 

Lees ook:
‘Mijn zoon wordt uitgescholden om zijn overgewicht, wat kan ik daar tegen doen?’ >
 

Bezeren

Van een vrolijke, onbezorgde baby en peuter, veranderde Abel in een bozige, jaloerse kleuter. Hij eiste al mijn aandacht op. Duwde zijn broertje weg wanneer ik hem zat te voeden, rolde hem van het speelkleed om er zelf op te liggen en pakte zijn speelgoed af. Toen Sam op zijn eigen kamer ging slapen, naast de kamer van Abel maar een verdieping onder de onze, durfde ik nauwelijks een oog dicht te doen. Wat als Abel uit bed zou komen om zijn broertje te bezeren?
 

Aandacht

Ik probeer zoveel mogelijk momenten alleen met Abel te creëren. Geef hem alle aandacht wanneer zijn broertje slaapt, ga in het weekend een middag alleen met hem op pad terwijl Roelof bij Sam blijft, en ik vertel hem hoeveel ik van hem hou. Roelof doet op zijn beurt hetzelfde. Ook proberen we veel leuke dingen te doen als gezin. Naar de kinderboerderij en gezellig uit lunchen. Maar het eindigt altijd in ruzie en huilpartijen.
 

Pedagoog

Ik had gehoopt dat de situatie beter zou worden wanneer Abel eenmaal naar de basisschool ging. Nieuwe vriendjes zou maken en afleiding zou hebben. Maar er is niets veranderd. Langzamerhand ben ik bang voor een gedragsstoornis, en ik overweeg een pedagoog in te schakelen. Bovendien voel ik steeds meer weerstand tegen mijn zoon; ik wil lief en begripvol blijven, maar hij gedraagt zich echt als een etterbak. Of overdrijf ik de situatie nu schromelijk, en is dit gewoon hoe het gaat tussen broertjes?”
 

Dit artikel heeft eerder op Kek Mama gestaan.

Nog meer Kek Mama? Volg ons op Instagram.