‘Mijn ex-man wil niet geloven dat onze zoon ADHD heeft’

‘Hij zegt dat het gebrek aan discipline het probleem is. En dat ADHD slechts een excuus is om zijn gedrag te verantwoorden.'

‘Luie ouder'

Rica's ex-partner gelooft niet dat ADHD een chronische aandoening is, maar geeft háár als ‘luie ouder' de schuld van alle spanningen en stress thuis. En daar heeft Rica een enorme knauw door gekregen. ‘Al vanaf de kleuterschool merkte ik dat onze zoon anders was', schrijft ze. ‘Terwijl andere kinderen de letters van het alfabet inkleurden, gooide hij de boekenkast omver en rende de klas uit.' Rica moest regelmatig op gesprek komen bij de juf, maar hoewel ze van haar geen seconde de schuld kreeg, kon ze alleen maar denken: ‘Wat ben ik een vreselijke moeder.'

Lees ook
‘Mijn drie dochters en ik hebben ADHD' >

Stress

Toen haar zoon zichzelf ‘het slechte kind' van het gezin ging noemen, kreeg haar zelfvertrouwen opnieuw een klap. ‘Fulltime werken en de stress van de scheiding werd me vaak te veel. Onze ochtenden leken meer op een heavy metal-concert dan op een ontspannen start van de dag. Er klonk geschreeuw, ik rook zweet en hoorde contant een piep in mijn oren. Ik voelde me non stop tijd schuldig. Schuldig dat ik geen antwoorden had en schuldig dat ik me voortdurend gefrustreerd voelde.' Dat haar ex-partner haar hier niet in bijstond, hielp ook allesbehalve mee. 

Therapie

Ondanks dat haar ex nog steeds niet gelooft dat hun zoon ADHD heeft, heeft Rica de boel dankzij therapie, lichaamsbeweging en medicatie na jaren eindelijk op de rit. ‘ADHD is een onzichtbare aandoening die voor de wereld moeilijk is om te zien. De hersenen zijn een orgaan, geen gebroken bot. En je kunt moeilijk gaan rondlopen met gipsverband op je hoofd. Ik twijfel nog steeds of ik het allemaal wel goed heb gedaan als moeder, maar ik weet wél dat ik niet verantwoordelijk ben voor het gedrag van mijn zoon.'

Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >