‘Mijn dochter en ik zwerven van het ene huis naar het andere’

“Mijn dochter Lima en ik zijn onzichtbaar dakloos, zoals ze dat noemen. We zwerven van het ene huis naar het andere. Toen Lima’s vader en ik vijf jaar geleden uit elkaar gingen, vond ik fijne woonruimte. Pas toen we daar uit moesten, begreep ik dat ik een urgentieverklaring had moeten aanvragen voor een sociale huurwoning – zoiets schijnt binnen een halfjaar na de scheiding te moeten. Voor ons was dat helaas te laat, waardoor Lima en ik nu zijn aangewezen op de particuliere huurmarkt van Utrecht. Ik verdien onder het minimum, die huizen zijn veel te duur.
 

‘Dit is mijn passie'

Vorig jaar moesten we vijf keer verhuizen. We passen op huizen van mensen die een paar maanden op reis gaan, maar zijn gebonden aan Utrecht omdat Lima hier op school zit. Ze heeft al genoeg meegemaakt: ik wil haar niet ook nog bij haar vriendjes en vriendinnetjes weghalen. Ik werk als theatermaker en speel familievoorstellingen. Sommige mensen vinden dat ik mijn vak moet opgeven voor een vaste baan, maar dit is mijn passie. Alle begin is lastig. Vroeger kreeg ik een bos bloemen en een cadeaubon voor een optreden, nu word ik betaald. Er zit dus groei in.
 

‘Weinig geld maakt creatief'

Ik probeer voor mijn dochter altijd een feestje van het verhuizen te maken. In de zomer mochten we op twee huizen passen waar ook een huisdier was: dat was onze vakantie. Weinig geld maakt heel creatief. Ik heb via het Jeugdcultuurfonds danslessen voor Lima aangevraagd en gekregen. Sites als gratisaftehalen.nl en Marktplaats zijn favoriet. We hebben lieve familie die af en toe kleren voor Lima koopt. Voor mezelf snuffel ik in tweedehands winkels.

Bij ons in Utrecht bestaat er ook zoiets als een meedoe­pasje. Daar staat € 250 per jaar op voor je kind en € 125 voor jezelf. Ik gebruik het voor schoolreisjes en de bibliotheekkaart, superfijn. Ik heb weleens geld van mijn familie moeten lenen voor boodschappen. Dat is niet meer nodig, maar op vakantie gaan zit er nog niet in.
 

Plezier voor een jaar

Toch blijf ik positief. Eens per jaar mag Lima kiezen wat we gaan doen, waar we gaan eten en dan slapen we ook een nachtje in een hotel. Dat is echt ons uitje, ik spaar er het hele jaar voor. Vorig jaar zijn we naar een pretpark geweest. We hebben dan zo veel plezier dat we er weer een jaar op kunnen teren.”

Dit verhaal is onderdeel van een interviewserie in Kek Mama 04-2017.