Als je man sterft, wil je het liefst voor eeuwig in bed kruipen maar moet je door voor de kinderen. “Soms zitten we met zijn allen een potje te huilen.”
VERONIQUE VORAGEN (39) IS MOEDER VAN JELLE (11) EN DE TWEELING LIEKE EN LARS (8).
“‘Je bent net papa als je zo lacht.’ Ik zeg het vaak tegen mijn kinderen. Ik probeer de herinneringen aan mijn man liefdevol en positief te houden, zoals hij zelf ook in het leven stond. Niet dat er voor verdriet geen ruimte is, integendeel. Soms willen de kinderen ineens elk detail van het ongeluk weten: welke kleren Harold aanhad, hoeveel bloed er was. Dan zitten we met z’n allen een potje te huilen.
Het was een dinsdag. Harold riep ’s ochtends dat hij na zijn werk meteen doorging naar de voetbalclub. Ik vond het dus niet gek dat hij rond etenstijd niet thuis was. Pas toen de club belde met de vraag waar Harold bleef, voelde ik: dit klopt niet. Een halfuur later stond de politie voor de deur. ‘Hij is toch niet dood he’, zei ik. De agenten knikten: Harold was aangereden door een vrachtwagen.
De kinderen, dacht ik meteen. Jelle was twee en ik was 32 weken zwanger van de tweeling. Toen ik het aan Jelle vertelde moest hij huilen, maar twee minuten later vroeg hij of we al gingen eten. Ik vond het zo erg voor hem, voor de tweeling, voor Harold zelf.
Na de crematieplechtigheid kreeg ik een enorme nesteldrang. Bizar: is je man net overleden, wil je acuut naar de winkel om tien pakken luiers te kopen. Gelukkig hadden we al veel geregeld: Harold had de kinderen erkend en we hadden al namen voor de tweeling.
Zes weken na het ongeluk kreeg ik een keizersnee. Harolds zus was erbij en hield de tweeling voor het eerst vast. Een paar dagen ervoor had ik de urn met Harolds as gekregen. Die stond op de vensterbank in de ziekenhuiskamer.
De eerste zes weken bleef een vriendin bij me slapen. Zaten we ’s nachts samen te voeden. Toen zij wegging, voelde het bijna weer als een afscheid, heel heftig.
Natuurlijk mis ik mijn man nog iedere dag, ook na acht jaar. Maar ik kan ook zeggen: ik ben gelukkig, met mijn kinderen, familie en vrienden, mijn huis. Het leven is te mooi om alleen maar verdrietig te zijn.
De hele portrettenserie staat in Kek Mama 06-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Hoe combineer je het ouderschap met een goedlopende carrière? In ‘De ladder op’ interviewen we bekende Nederlandse vrouwen hierover. In deze editie: Loes Daniels (36). Zij en haar partner Roderick zijn trotse ouders van Hugo (2,5) en Lotti (7 maanden).
Leerkrachten weten: de start van het schooljaar is het moment om goede gewoontes aan te leren die kinderen later in de klas flink vooruit helpen.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
We kennen ze allemaal: die ene vriendin die keer op keer verliefd werd op de verkeerde man. Charmante praatjesmakers, mysterieuze types of gewoon regelrechte bad boys. Volgens de sterren is dat geen toeval: sommige moeders hebben er simpelweg een handje van om steeds weer te vallen op het verkeerde type.
Soms gebeurt het opeens: je kind wil een rigoureuze verandering in zijn uiterlijk. Waar je zelf nog denkt aan knipbeurten van een paar centimeter, komt je zoon doodleuk met een ander idee bij de kapper. Het overkwam Sam.
Steeds de Insta van je ex checken helpt niet om over je scheiding heen te komen, dat snapt Renée heus wel. Maar zich verliezen in het partyen op Ibiza lukt haar ook niet. Totdat ze na een toevallige ontmoeting alsnog weet te ontdooien. En hoe.
