Kinderen zijn heerlijk eerlijk. Soms te eerlijk. Hilarisch. Tenzij jij de ouder bent die op dat moment rood aanloopt en het liefst onder een stoel kruipt.
Nina: “Daar zat ik dan. Met mijn driejarige peuter Mats op schoot in de wachtkamer van onze huisarts. Een vrouw van middelbare leeftijd die zó duidelijk geen zin meer heeft in haar werk, dat je er spontaan zelf ziek van wordt. Bot, chagrijnig, en zonder enig greintje geduld. Je zou bijna denken dat lachen verboden is in haar behandelkamer. Al járen neem ik me voor om over te stappen naar een andere huisarts, maar ja, wachtlijsten hè… Dus ploeteren we gewoon door.
Twee weken geleden waren we nog bij haar vanwege een vreemde huiduitslag bij Mats. Hij vond het allemaal nogal spannend, dus toen hij zijn shirt uit moest trekken en dat wat langzaam ging, zei ze bits: ‘Nou, hup, trek uit, niet miepen.’ En toen hij een beetje op zijn stoel zat te wiebelen, siste ze: ‘Kun je daarmee ophouden? Ik kan me zo niet concentreren.’ Na de zoveelste nare opmerking barstte Mats in tranen uit, waarop zij diep zuchtte, boos opstond en de kamer uitliep. Serieus, wát een houding.
Terwijl ik mijn kind probeerde te troosten, hoorde ik mezelf zachtjes mompelen: ‘Lelijke heks dat je bent…’ Niet wetende dat mijn zoon die opmerking keurig in zijn peutergeheugen zou opslaan.
Fast forward naar twee weken later. De uitslag was nog steeds niet weg, dus daar zaten we weer. Ik probeerde Mats af te leiden met een koekje, terwijl ik hoopte dat het dit keer iets soepeler zou verlopen.
Onze humeurige huisarts stak haar hoofd de wachtkamer in en mompelde chagrijnig als altijd: ‘Mats?’
Mats sprong van zijn stoel, wees met zijn vingertje naar haar en riep uit volle borst: ‘Mama zegt dat je een lelijke heks bent!!’
De stilte die volgde was oorverdovend. Alle ogen in de wachtkamer waren op mij en mijn vuurrode wangen gericht. Mats straalde van trots en de dokter keek me aan alsof ze me ter plekke wilde inenten tegen brutaliteit.
Ik stamelde nog iets van: ‘Hij heeft wel een rijke fantasie, hè’ en probeerde mijn zoon te sussen, maar de schade was natuurlijk al lang gedaan. Terwijl we achter haar aan de spreekkamer in liepen, voelde ik me tegelijkertijd vreselijk opgelaten als een beetje opgelucht. Want eerlijk is eerlijk: hij zei gewoon hardop wat ik al die tijd dacht.”
Karen maakte een soortgelijke situatie mee. ”Oma, ben je weer dronken?’, vroeg mijn dochter tijdens het ontbijt aan mijn schoonmoeder.’ Je leest het hele verhaal hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Leerkrachten weten: de start van het schooljaar is het moment om goede gewoontes aan te leren die kinderen later in de klas flink vooruit helpen.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Het zomerseizoen van Een Huis Vol loopt bijna op z’n eind, maar niet zonder een laatste dosis gezelligheid en bijzondere momenten bij de familie Bakhcha.
We kennen ze allemaal: die ene vriendin die keer op keer verliefd werd op de verkeerde man. Charmante praatjesmakers, mysterieuze types of gewoon regelrechte bad boys. Volgens de sterren is dat geen toeval: sommige moeders hebben er simpelweg een handje van om steeds weer te vallen op het verkeerde type.
Steeds de Insta van je ex checken helpt niet om over je scheiding heen te komen, dat snapt Renée heus wel. Maar zich verliezen in het partyen op Ibiza lukt haar ook niet. Totdat ze na een toevallige ontmoeting alsnog weet te ontdooien. En hoe.
