Bron: Unsplash
Stap je vol optimisme het consultatiebureau binnen, blijkt je kind te mager, te wild of valt er wel iets anders aan te merken waardoor je met een ingestort moeder-ego het pand weer verlaat. Drie moeders delen hun ervaring.
Sara (29), moeder van een dochter (3): “Ik zat in de wachtkamer van het consultatiebureau, toen de arts de naam van mijn dochter riep: ‘Mila?’ Ik keek naar de arts, stond op, klaar om naar binnen te gaan, maar tot mijn verbazing stond een andere moeder ook op. We keken elkaar lachend aan. ‘Dat is toevallig!’ zei ik. ‘Ze hebben dezelfde voornaam.’ De arts probeerde het nog een keer: ‘Mila Buren.’ Zowel ik als de andere moeder stonden wéér op.
Blijkbaar hadden onze dochters niet alleen dezelfde voornaam, maar ook dezelfde achternaam, op een ‘u’ na – daar kwamen we later achter. Terwijl de arts probeerde te begrijpen wat er aan de hand was, barstten wij in lachen uit. ‘Ik denk dat we iets gemeen hebben’, zei ik.
Nadat de verwarring was opgehelderd en beide Mila’s hun controles en prikjes hadden gehad, raakten we aan de praat. Het bleek dat we meer gemeen hadden dan alleen de naam van onze dochters. We woonden natuurlijk in dezelfde buurt, hadden vergelijkbare interesses en waren allebei gek op een goede kop koffie.
Sindsdien zijn we vaak samen koffie gaan drinken, hebben onze dochters talloze playdates gehad, zijn Mila en Mila beste vriendinnetjes en staat er een wintersport met beide gezinnen gepland.”
Lieke, moeder van twee zoons (8 en 6): “Met een zucht van spanning liep ik het consultatiebureau binnen met mijn jongste zoontje, Dries. Mijn oudere zoon, Max, had altijd hartverscheurend gehuild bij iedere prik, dus ik was voorbereid op hetzelfde drama.
Toen de kinderarts ons riep, voelde ik mijn hart een beetje sneller kloppen. Maar deze dokter leek anders. Na het standaard riedeltje, was het tijd voor de gevreesde prik. ‘Hallo Dries, klaar voor een klein avontuur?’ vroeg hij speels. Dries keek nieuwsgierig naar hem. Vooral toen hij er een blauw knuffelbeest bij pakte. ‘Kijk, dit is Casper het schaap, en hij krijgt ook een prikje. Casper vindt het helemaal niet eng!’ Hoe klein Dries ook was, hij volgde het spektakel met grote ogen, terwijl de kinderarts ondertussen snel en vaardig de prik in zijn beentje zette.
Tot mijn verbazing reageerde ons mannetje nauwelijks. In plaats van te huilen, begon hij te lachen en naar de knuffel te reiken. De kinderarts ging direct door met het spel, liet de knuffel dansen en maakte grappige geluidjes. Dries lachte vrolijk, en leek niet eens door te hebben wat er zojuist was gebeurd. Het bleek toch niet zo’n dramatisch scenario waar ik op had gerekend.”
Joyce, moeder van een zoon (2): “Ik zat met mijn zoontje op schoot toen de verpleegkundige vroeg: ‘Dus, je werkt weer vier dagen per week?’ Ik vond het een passief-agressieve opmerking, maar liet me niet op de kast jagen en knikte. Er volgde een lange stilte waarna ze met een opgetrokken wenkbrauw zei: ‘Dat is wel erg… veel, hè? Als moeder.’ Ik voelde me nogal aangevallen. Waarom klonk het alsof ik iets fout deed? Wat me echt verbaasde, was dat er geen enkele vraag of opmerking kwam over de fulltime baan van mijn man. Hij werkt vijf dagen per week en niemand lijkt daar ooit iets over te zeggen. Blijkbaar is het normaal als een vader fulltime werkt, maar als een moeder dat doet, is het ineens een discussiepunt.
Terwijl ik naar huis reed, dacht ik na over de dubbele standaard. Waarom wordt van moeders vaak verwacht dat ze hun carrière op een lager pitje zetten, terwijl vaders zonder vragen hun fulltime baan kunnen behouden? Het voelde oneerlijk en ouderwets. Toch besloot ik me er niet te druk over te maken. Ik ben trots op mijn werk en de balans die we thuis hebben gevonden. Volgende keer laat ik die opmerking gewoon langs me heen gaan.”
Dit artikel verscheen eerder in het magazine van Kek Mama.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Maxime Meiland en haar man Leroy hebben twee dochters: Claire en Vivé. Terwijl Claire al een tijd op de basisschool zit, maakt Vivé zich juist op voor haar eigen start na de zomer. Voor Maxime is dat een emotioneel moment.
Het zal je maar gebeuren: je kind, een echte verzamelaar, leent speelgoed uit de klas en heeft inmiddels een complete speelgoed stash in zijn kamer...
Gen Z doet z’n eigen ding. Ze zetten huisfeestjes op z’n zachtst, skippen alcohol, houden van crocs én… verzinnen babynamen die nergens op lijken, behalve op sfeer.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Terwijl Louisa en haar man aan de borrel zitten met de buren, krijgt haar zoon een vervelend ongeluk tijdens het spelen.
