Beeld: Getty Images
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Marleen (33): “Mijn zoon is een naaktloper. Hij doet thuis gelijk zijn broek uit, met zijn onderbroek erachteraan. We waren die zomer druk bezig met zindelijkheidstraining, dus dat kwam eigenlijk wel goed uit. Totdat we ergens gingen zwemmen bij een buitenzwembad. Stond hij ineens tegen de bosjes aan te plassen. Mijn man, ik en onze vrienden lagen volledig in een deuk, dus corrigeren was niet geloofwaardig meer. Maar toch geprobeerd uit te leggen dat hij niet zomaar in zijn blote snikkel overal tegenaan mocht pissen.”
Judith (42): “Mijn man stond op te scheppen dat hij van de hoogste duikplank een mooie sprong zou maken. Onze kinderen stonden vol verwachting te kijken naar hun papa. Als volleerd duiker – wat hij niet is – sprong hij eerst een keer omhoog om daarna een mooie sprong te maken, alleen glipten zijn voeten van de plank, landde hij op zijn kont en duikelde hij daarna spartelend tien meter naar beneden. We hebben hem hartelijk uitgelachen.”
Mirjam (46): “We waren met z’n vieren naar het zwembad, de buurvrouw en ik en onze tienerdochters. Onze dochters giechelden bij het zien van een groep jongens van school in het water. Parmantig schreden onze dochters langs het zwembad op en neer in de hoop hun aandacht te trekken, maar ze vielen de jongens pas op toen mijn dochter uitgleed en met een harde gil haar buurmeisje meenam in haar val. Zowel de jongens als wij konden er hard om lachen, zij zelf helaas niet.”
Jolien (37): “Op vakantie met vrienden leek het ons leuk een watergevecht te houden met de kinderen. Toen die op bed lagen, troffen wij grote voorbereidingen om er écht een levenslange herinnering aan over te houden. Strandbedjes werden schermen, waterballonnen werden gevuld, doeken opgehangen om achter te verschuilen. De opgewonden gezichtjes waren ’s ochtends al een cadeautje en toen moesten we nog beginnen. Iedereen in z’n zwembroek en ik in m’n witte badpak. Dat witte badpak bleek leuk om in te zonnen, maar niet mee in actie te komen. De ene bil na de andere tiet schoot eruit tijdens het gevecht. Het moet gezegd: hierdoor werd het voor iedereen, zowel kind als volwassene, inderdaad een levenslange herinnering.”
Sabrina (40): “We zaten in Zeeland op een camping vlak bij de kust en er stak een storm op. Wij met de kinderen naar het strand om naar de golven te kijken. Uiteindelijk zijn we zelfs met z’n allen de zee in gegaan. Met z’n vieren elkaars handen vasthouden in ons ondergoed en dan springen in de hoge golven. Voor de kids is dit echt een core memory, maar achteraf denk ik vooral: hoe konden we zo dom zijn om zoiets gevaarlijks te doen?”
Je last dit artikel eerder in Kek Mama 2.
Sneller dat zwemdiploma? Dit is het geheim, volgens onderzoek
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Een solo-tripje naar Lille om even op te laden? Klinkt als de droom van elke moeder met zeven kinderen. Voor Lisa Jansen, beter bekend als de nuchtere moeder van het gezin Bal uit Een huis vol, werd het een avontuur vol stress, wifi-drama en een onverwacht telefoontje van de politie.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
