Beeld: Getty Images
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Sanja (31) woont samen met Nico (32) en is moeder van Noah (5) en David (3).
“Toen ik voor het eerst zwanger raakte, hadden mijn twee beste vriendinnen al kinderen. Heerlijk vond ik dat, want daardoor kon ik met al mijn vragen en onzekerheden bij ze terecht. Ik kon het zo gek niet bedenken, of ze hadden het weleens meegemaakt met hun baby’s. De gebroken nachten. Tepelkloven. Spuitluiers en huildagen.
Voor onze babyuitzet hoefde ik alleen het hoognodige aan te schaffen; vanaf mijn zwangerschapsaankondiging sleepten mijn vriendinnen alles aan wat ze over hadden. Vooral mijn langste vriendin, Roos, kon er wat van. Mijn eerste bezoek aan de verloskundige was amper achter de rug, toen ze de toekomstige babykamer al had vol gezet met haar oude babybadje, wipstoel en bakken kleertjes. Fijn, want Nico en ik hebben het niet heel breed.
Lees ook
‘Deze gadgets zijn onmisbaar met een baby in huis’ >
Inmiddels zijn we twee kinderen rijker en ziet ons huis eruit zoals dat van een gemiddeld gezin met jonge kinderen. De woonkamer is overgenomen door speelgoed in primaire kleuren, de schuur staat bomvol fietsen en steppen en de wasmand puilt structureel uit. Er kan geen Playmobil of rolschaats meer bij.
Toch houdt de vrijgevigheid van Roos niet op. Elke keer wanneer we elkaar zien – minstens twee keer per maand – stopt ze de jongens wel wat toe. Een oude trui. Een buitenspeelbroek. Haar jongens zijn er toch te groot voor, zegt ze dan. Alleen, de meeste van die kledingstukken trek ik mijn kinderen nooit aan. Omdat ze al te afgedragen zijn. Of simpelweg mijn smaak niet. Én omdat ze al zo ongelooflijk veel kleren hebben.
Ik heb al een paar keer geprobeerd aan te geven dat ze echt niet elke keer met spullen voor de jongens hoeft aan te komen. Dat ons huis uit zijn voegen barst. ‘Weet je dat de kledingbank mensen met weinig middelen heel graag helpt met dit soort spullen?’, opperde ik al eens. Maar het is gericht aan dovemansoren. Ze vraagt het zelfs na: ‘Heeft Noah dat ene vest eigenlijk weleens aan?’ Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen te zeggen dat het al die tijd in een prop achterin de kast ligt, verdrukt door de overige stapels overtollige kleding. Roos moet écht een andere bestemming vinden voor haar spullen, maar hoe zeg ik dat zonder haar te kwetsen?”
Meer afleveringen van het dilemma? Elke dinsdag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Mieke van Dam (31) zit bepaald niet stil. Tussen de luiers, speeltuinbezoekjes en nachtelijke knuffels door creëerde ze Eau de Mique: een wasparfummerk dat draait om herinneringen, rust en een vleugje luxe in de chaos van het moederschap. Wij spraken Mieke erover.
Denk je dat knuffels alleen voor kinderen zijn? Think again. Steeds meer volwassenen geven toe: ze slapen met een knuffel. En dat is niets om je voor te schamen. Sterker nog, het is goed voor je nachtrust en je mentale gezondheid.
