Het huisdier van je kind, hun oogappel, hun grootste liefde. En dan gaat ‘ie dood. Shit happens, maar of je kind hier ooit nog overheen komt, is de vraag.
Lees verder onder de advertentie
Jane, getrouwd, moeder van twee kinderen (10 en 8): “Vraag me niet waarom, want ik en mijn man zijn beiden totaal geen dierenliefhebbers, maar mijn zoontje wilde zó graag een huisdier. Al vanaf dat hij heel jong was liep hij achter elke kat aan op straat en als we bij mensen thuis waren, waar ze een huisdier hadden, was hij alleen maar met het betreffende dier in de weer.
Lees verder onder de advertentie
Het meest oersaaie huisdier op deze planeet
Mijn man is allergisch voor van alles en nog wat, ook de meeste huisdieren. Dus iets met een vacht was sowieso al geen optie. Opeens had hij zijn zinnen gezet op een wandelende tak als huisdier. Jawel. Het meest oersaaie wezen op deze planeet, in mijn beleving. Maar hij vond het waanzinnig mooi.
Lees verder onder de advertentie
Uiteindelijk besloten we hem voor zijn tiende verjaardag zijn geliefde wandelende tak cadeau te doen, met een terrarium en alles erop en eraan. Ik heb hem nog nooit zo gelukkig gezien. Dag in dag uit was hij met zijn huisdier, genaamd Harry, bezig. We hadden ons goed ingelezen, dus het beestje had het fijn in zijn terrarium. Er werd goed voor hem gezorgd.
Morsdood
Onze zoon mocht het diertje er wel eens uit halen van ons, dat deed hij dan ook graag. Op een dag had hij Harry uit zijn terrarium gehaald, toen er een buurjongetje aanbelde of hij wilde spelen. Blijkbaar was hij zijn huisdier spontaan vergeten en ging buiten spelen. Ik kwam even later zijn kamer in op zoek naar vuile was en voor ik het wist stond ik op Harry, die nog op de vloer zat. Ik slaakte een gil en keek onder mijn slipper. Ja hoor, Harry. Morsdood.
Lees verder onder de advertentie
Van blinde paniek kreeg ik eerst een soort hysterische lachbui. Dit méénde je niet. Daarna belde ik mijn man maar, die bleef altijd kalm. ‘Ik heb Harry vermoord!’ riep ik toen hij opnam. Volgens mijn man was het wel de eigen schuld van onze zoon, hij was hem vergeten terug te stoppen in zijn terrarium. Dat was dan ook wel weer zo. Wist ik veel dat dat onopvallende ding op de grond lag.
Meevaller
Mijn man kwam met het idee te zeggen dat Harry was weggelopen, naar buiten, waar hij nu lekker oneindig veel blaadjes kon eten. Onze zoon was wel even verdrietig, maar lang niet zo erg als we hadden verwacht. Dat was een meevaller. Er komen geen huisdieren meer in dit huis, dat begrijpt mijn zoon nu ook. Ook geen wandelende takken.”
Lees verder onder de advertentie
De zoon van Josine wilde dolgraag een hamster. Die kreeg hij dan ook. En toen ging ‘ie dood. Je leest het hier.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).