Beeld: Canva Pro
Het huisdier van je kind, hun oogappel, hun grootste liefde. En dan gaat ‘ie dood. Shit happens, maar of je kind hier ooit nog overheen komt, is de vraag.
Jane, getrouwd, moeder van twee kinderen (10 en 8): “Vraag me niet waarom, want ik en mijn man zijn beiden totaal geen dierenliefhebbers, maar mijn zoontje wilde zó graag een huisdier. Al vanaf dat hij heel jong was liep hij achter elke kat aan op straat en als we bij mensen thuis waren, waar ze een huisdier hadden, was hij alleen maar met het betreffende dier in de weer.
Mijn man is allergisch voor van alles en nog wat, ook de meeste huisdieren. Dus iets met een vacht was sowieso al geen optie. Opeens had hij zijn zinnen gezet op een wandelende tak als huisdier. Jawel. Het meest oersaaie wezen op deze planeet, in mijn beleving. Maar hij vond het waanzinnig mooi.
Uiteindelijk besloten we hem voor zijn tiende verjaardag zijn geliefde wandelende tak cadeau te doen, met een terrarium en alles erop en eraan. Ik heb hem nog nooit zo gelukkig gezien. Dag in dag uit was hij met zijn huisdier, genaamd Harry, bezig. We hadden ons goed ingelezen, dus het beestje had het fijn in zijn terrarium. Er werd goed voor hem gezorgd.
Onze zoon mocht het diertje er wel eens uit halen van ons, dat deed hij dan ook graag. Op een dag had hij Harry uit zijn terrarium gehaald, toen er een buurjongetje aanbelde of hij wilde spelen. Blijkbaar was hij zijn huisdier spontaan vergeten en ging buiten spelen. Ik kwam even later zijn kamer in op zoek naar vuile was en voor ik het wist stond ik op Harry, die nog op de vloer zat. Ik slaakte een gil en keek onder mijn slipper. Ja hoor, Harry. Morsdood.
Van blinde paniek kreeg ik eerst een soort hysterische lachbui. Dit méénde je niet. Daarna belde ik mijn man maar, die bleef altijd kalm. ‘Ik heb Harry vermoord!’ riep ik toen hij opnam. Volgens mijn man was het wel de eigen schuld van onze zoon, hij was hem vergeten terug te stoppen in zijn terrarium. Dat was dan ook wel weer zo. Wist ik veel dat dat onopvallende ding op de grond lag.
Mijn man kwam met het idee te zeggen dat Harry was weggelopen, naar buiten, waar hij nu lekker oneindig veel blaadjes kon eten. Onze zoon was wel even verdrietig, maar lang niet zo erg als we hadden verwacht. Dat was een meevaller. Er komen geen huisdieren meer in dit huis, dat begrijpt mijn zoon nu ook. Ook geen wandelende takken.”
De zoon van Josine wilde dolgraag een hamster. Die kreeg hij dan ook. En toen ging ‘ie dood. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Mieke van Dam (31) zit bepaald niet stil. Tussen de luiers, speeltuinbezoekjes en nachtelijke knuffels door creëerde ze Eau de Mique: een wasparfummerk dat draait om herinneringen, rust en een vleugje luxe in de chaos van het moederschap. Wij spraken Mieke erover.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Denk je dat knuffels alleen voor kinderen zijn? Think again. Steeds meer volwassenen geven toe: ze slapen met een knuffel. En dat is niets om je voor te schamen. Sterker nog, het is goed voor je nachtrust en je mentale gezondheid.
Ze mag dan al jaren onder de Californische zon wonen, maar Yolanthe Cabau (40) blijft in hart en ziel dat meisje van vroeger van het warme, drukke gezin in Nederland. Familie is alles voor haar, en dat mist ze soms nu ze alleen met haar zoontje Xess Xava (10) woont.
