Beeld: Canva Pro
Het huisdier van je kind, hun oogappel, hun grootste liefde. En dan gaat ‘ie dood. Shit happens, maar of je kind hier ooit nog overheen komt, is de vraag.
Jane, getrouwd, moeder van twee kinderen (10 en 8): “Vraag me niet waarom, want ik en mijn man zijn beiden totaal geen dierenliefhebbers, maar mijn zoontje wilde zó graag een huisdier. Al vanaf dat hij heel jong was liep hij achter elke kat aan op straat en als we bij mensen thuis waren, waar ze een huisdier hadden, was hij alleen maar met het betreffende dier in de weer.
Mijn man is allergisch voor van alles en nog wat, ook de meeste huisdieren. Dus iets met een vacht was sowieso al geen optie. Opeens had hij zijn zinnen gezet op een wandelende tak als huisdier. Jawel. Het meest oersaaie wezen op deze planeet, in mijn beleving. Maar hij vond het waanzinnig mooi.
Uiteindelijk besloten we hem voor zijn tiende verjaardag zijn geliefde wandelende tak cadeau te doen, met een terrarium en alles erop en eraan. Ik heb hem nog nooit zo gelukkig gezien. Dag in dag uit was hij met zijn huisdier, genaamd Harry, bezig. We hadden ons goed ingelezen, dus het beestje had het fijn in zijn terrarium. Er werd goed voor hem gezorgd.
Onze zoon mocht het diertje er wel eens uit halen van ons, dat deed hij dan ook graag. Op een dag had hij Harry uit zijn terrarium gehaald, toen er een buurjongetje aanbelde of hij wilde spelen. Blijkbaar was hij zijn huisdier spontaan vergeten en ging buiten spelen. Ik kwam even later zijn kamer in op zoek naar vuile was en voor ik het wist stond ik op Harry, die nog op de vloer zat. Ik slaakte een gil en keek onder mijn slipper. Ja hoor, Harry. Morsdood.
Van blinde paniek kreeg ik eerst een soort hysterische lachbui. Dit méénde je niet. Daarna belde ik mijn man maar, die bleef altijd kalm. ‘Ik heb Harry vermoord!’ riep ik toen hij opnam. Volgens mijn man was het wel de eigen schuld van onze zoon, hij was hem vergeten terug te stoppen in zijn terrarium. Dat was dan ook wel weer zo. Wist ik veel dat dat onopvallende ding op de grond lag.
Mijn man kwam met het idee te zeggen dat Harry was weggelopen, naar buiten, waar hij nu lekker oneindig veel blaadjes kon eten. Onze zoon was wel even verdrietig, maar lang niet zo erg als we hadden verwacht. Dat was een meevaller. Er komen geen huisdieren meer in dit huis, dat begrijpt mijn zoon nu ook. Ook geen wandelende takken.”
De zoon van Josine wilde dolgraag een hamster. Die kreeg hij dan ook. En toen ging ‘ie dood. Je leest het hier.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.
