Beeld: Canva
Huisdieren, ze zijn onderdeel van je gezin. Vaak zelfs eerder deel van jullie gezin dan je kinderen. Je houdt zielsveel van ze, maar soms drijven ze je zo tot waanzin dat je ze eigenlijk gewoon per direct bij het asiel wilt afzetten. Deze week Erna en de hond Zoran.
Erna (45), getrouwd met Berend (48), moeder van Joost (12) en Ine (10): “Iedereen in mijn gezin wilde een hond, behalve ik. Ik vind honden best leuk, maar nog sneller irritant. Ik kan me groen en geel ergeren aan gedrag van honden. Daarom vond ik het niet eerlijk tegenover zo’n beest om er dan een in huis te halen. Toch heb ik me laten overhalen, op een voorwaarde: deze hond wordt met militaire precisie opgevoed.
En heel eerlijk: dat was gelukt. Zoran is een heerlijk beest. We hebben puppycursus gedaan en daarna nog meerdere trainingen. Thuis zijn we enorm consequent met hem, zelfs de kinderen. Die weten namelijk van de voorwaarde. Als ik me ga ergeren aan de hond, gaan we een ander thuis voor hem zoeken. Dat maakt wel indruk. En ik meen het ook. Ondanks dat ik inmiddels zelf ook dol op hem ben.
Ik heb een hekel aan honden die blaffen, of in ieder geval als ze niet direct stoppen wanneer ze dat gevraagd wordt. Van bedelende en schooiende honden word ik ook naar. Mensen die de hond hun bord of de vaatwasser laten uitlikken, vind ik werkelijk walgelijk. Trekken aan de riem, niet luisteren, dingen slopen in huis, noem het maar op, ik vind het allemaal irritant. Maar het scheelt dat dit soort dingen dus wel te trainen zijn.
En toen gingen we op vakantie, met het vliegtuig. En moest Zoran elders ondergebracht worden. Vrienden van ons, nou ja, kennissen, die we hebben ontmoet bij een van de hondentrainingen, konden wel op hem passen die twee weken. Wij waren blij en ik gerustgesteld, want deze mensen hadden vast hun hond ook goed opgevoed, gezien ze bij dezelfde training waren geweest. We waren nog nooit bij hen thuis geweest, maar toen we ter kennismaking langs gingen, zag het er allemaal heel normaal uit. Niks om me zorgen over te maken.
Behalve dat we de meest irritante schijthond terugkregen, bij thuiskomst van vakantie. We hadden duidelijk gezegd wat hij allemaal wel en niet mocht bij ons en dat we daar heel strikt mee zijn, maar daar hadden deze mensen duidelijk lak aan gehad. Bij het ophalen hoorden we beide honden al blaffen en ook thuis ging hij vrolijk verder met zijn ergerlijke, nieuw aangeleerde gewoontes. Ik heb er echt om gehuild. Ik was nu natuurlijk ook al gehecht aan dat beest, maar hij hing me enorm de keel uit. Zo ging het niet.
Toen ik wanhopig de leidster van een van de trainingen die we gevolgd hadden belde om te vragen of we een nieuwe training konden volgen, stelde zij me gerust. Al dat werk wat wij erin hadden gestopt, was echt niet verdwenen binnen twee weken. We hebben twee privélessen gedaan bij haar en zijn weer even consequent onze regels gaan handhaven als voor de vakantie. Langzaam maar zeker kwam Zoran weer in het gareel. Volgend jaar gaan we naar een diervriendelijke camping, dan gaat hij mee. Dit nooit meer.”
Alice was op een verjaardag, waar haar dochtertje Lola bijna een chihuahua om zeep hielp. Per ongeluk. Je leest het hier.
In verband met privacy zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend. Ook je verhaal (anoniem) doen? Stuur een mailtje naar redactie@kekmama.nl
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]
