Huisdieren, ze zijn onderdeel van je gezin. Vaak zelfs eerder deel van jullie gezin dan je kinderen. Je houdt zielsveel van ze, maar soms drijven ze je zo tot waanzin dat je ze eigenlijk gewoon per direct bij het asiel wilt afzetten. Deze week Karlijn en de cavia Bubbles.
Lees verder onder de advertentie
Karlijn (34), samen met Lennart (33), moeder van Daan (6) en Sophie (4): “Onze zoon wilde dolgraag een cavia. Ik niet. Ik houd niet van knaagdieren, ben altijd bang dat ze me bijten. En wie ging dat hok schoonmaken? Daan zelf zeker? Dat zag ik niet gauw gebeuren. Maar goed, mijn ruggengraat is sinds ik kinderen heb ver te zoeken, dus lang verhaal kort: die cavia kwam er toch.
Lees verder onder de advertentie
Voor zijn zesde verjaardag kreeg Daan zijn geliefde cavia. Een gevlekt beestje die hij de naam Bubbles gaf. Ik geef toe: het is een lief diertje. Hij heeft me nog nooit gebeten. Uiteraard maak ik wel negen van de tien keer zijn hok schoon, maar goed. Dat hij me niet bijt maakt veel goed, en hoe dol de kinderen op hem zijn ook.
Bubbles in de poppenwagen
Het is officieel Daans cavia, maar zijn zusje Sophie is ook dol op Bubbles. En dol op poppen en poppenwagens. Ze doet de cavia graag in de poppenwagen om met hem rond te rijden. Dat vindt dat beestje ook best, hij probeert er nooit uit te klimmen. Zelfs als ze hem instopt met een dekentje, vindt hij dat prima.
Over die ruggengraat gesproken: die is nóg verder te zoeken bij mijn dochter dan bij mijn zoon. Heel erg, maar het is echt zo. Ze hoeft me maar aan te kijken met die grote bruine ogen en ik zwicht. We wonen vlakbij de supermarkt en toen ik even een kleine boodschap wilde halen, moest en zou de poppenwagen mee. Super onhandig natuurlijk, als ze zelf loopt duurt het allemaal driehonderd keer zo lang. Maar goed, geen ruggengraat dus, en ook geen haast. Dus de poppenwagen ging mee.
Stressvol
Eenmaal in de supermarkt hoorde ik ineens een welbekend gepiep. Het belletje ging niet meteen rinkelen, maar toen ik het nog eens hoorde, wist ik meteen wat hier gebeurd was. Sophie had Bubbles meegenomen in de poppenwagen. Ik kon mezelf wel voor m’n kop slaan dat ik niet even had gecheckt of de cavia er nog in zat. Wat nu?
Lees verder onder de advertentie
Ik was als de dood dat Bubbles eruit zou springen, want hij was bepaald niet rustig en op zijn gemak meer, dat was duidelijk. Ik wilde niet op mijn geweten hebben dat ik de cavia van mijn zoon kwijt zou raken in de supermarkt. Dus toen liep ik met een tegenstribbelende cavia onder de arm door de supermarkt. Ik werd nogal vreemd aangekeken. Mijn woedende dochter hielp daar niet bepaald bij, want zij schreeuwde moord en brand dat Bubbles moest in de poppenwagen blijven. Met recht het meest stressvolle bezoek aan de supermarkt dat ik ooit heb gehad. En voortaan check ik altijd die poppenwagen voor we ergens heen gaan.”
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
Presentator Daphne Bunskoek (51) koos er bewust voor om geen kinderen te krijgen. In de GRAPES Podcast vertelt ze aan Bridget Maasland (50) waarom het leven in de perfecte gezinsbubbel haar niet gelukkig zou maken.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Douchen op de camping met een peuter is bepaald geen wellnesservaring. Je sjouwt met slippers, washandjes, muntjes, shampoo die altijd óf op is óf in je tas lekt en niet te vergeten een kind dat alle kanten op gaat behalve de goede.
Tijdens een middagje voetbal in de Johan Cruijff ArenA laat Freek Rikkerink zien dat hij zijn toekomstige zoon nu al wil inwijden in zijn liefde voor de sport.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
