Gaan Nicole en Bastiaan naar Spanje, dan hebben ze bij de Van Brienenoordbrug al ruzie. “Echt hoogoplopende discussies over onbenulligheden als rijstijl en route, inclusief krachtermen. Dan horen we vanaf de achterbank: ‘Oh mama, je mag geen kut/fuck zeggen’, en daarna duiken de jongens snel in hun iPad, koptelefoons op.”
'We moeten gezellig doen'
Nicole vreest dat het hele idee van ‘we hebben nu vakantie en dus moet het gezellig zijn’ hen opbreekt. “Ik haat het als Bastiaan zich bemoeit met mijn rijstijl, hij vindt het vreselijk dat ik het tanken zo lang mogelijk uitstel omdat hij bang is dat we zonder benzine komen te staan. Ook de Périphérique rond Parijs is een jaar lijkse woedetrigger, waar we ondanks de tomtom steeds weer weten te verdwalen (mijn schuld, vindt Bastiaan). Het is regelmatig voorgekomen dat ik na uren kibbelen de auto de vluchtstrook opstuur met de mededeling dat ik geen meter meer rijd.”
Stadsduif
Ook bij Kristel en Frank, ouders van vijfjarige Milou, betekent de zomervakantie knetterende bonje. Meestal beginnen hun ruzies al in de week vóór de reis. Reden: Kristel vindt Frank laks. Ze vergelijkt haar man met een stadsduif: die komt pas in beweging als je bijna op hem trapt. Zelf pakt ze haar koffer ruim voor vertrek, Frank bedenkt pas de laatste avond wat hij mee wil nemen. Ook snapt hij niet waar om zij per se het huis spic en span wil achterlaten, de wasmanden leeg moeten en het bed verschoond.
'Hij doet alles rustig'
Kristel: “Ik ren en vlieg met de stofzuiger door het huis en Frank leest op zijn gemak de krant of zit te Xboxen. Bij hem is alles ‘ja straks’. Ook aan extra reistijd doet hij niet. Als de trein om twee uur vertrekt, presteert hij het om om vijf voor twee aan te komen op het station. Wordt er aangeraden ruim drie uur van tevoren op Schiphol te zijn, vindt hij vijf kwartier ruim zat en racen wij dus iedere keer over de luchthaven om toch nog op tijd bij de gate te arriveren. Ik ben tegen die tijd bloednerveus en heb het helemaal met hem gehad. Hoe meer ik in de stress schiet, hoe laconieker Frank wordt.”
Onderzoek
Volgens onderzoek van de Britse reissite latedeals.co.uk, maakt 79 procent van de stellen ruzie tijdens de vakantie. 62 procent van hen zegt dagelijks mot te hebben en bij 6 procent lopen de gemoederen zo hoog op dat ze aparte kamers vragen in het hotel. Meest voorkomende redenen voor het gekrakeel: kaartlezen, hoeveel bagage nemen we mee (hij te weinig, zij te veel), geld, op tijd het vliegtuig halen, jengelende kinderen op de achterbank, verschillende opvoedstijlen.
'Mijn opvoeding is niet goed volgens hem'
Dat laatste is het geval bij Maaike en Jeff. Als het om hun drie kinderen Floor (11), Daan (9) en Lot (4) gaat, staat Maaike er bijna alleen voor. Haar man Jeff is beroepsmilitair en soms maanden van huis. Als hij op uitzending is, zorgt zij dat thuis alles goed draait. De kinderen weten niet beter dan dat papa weg is en mama de kapitein op het schip. Behalve op vakantie.
“Ineens is daar die man die niet alleen het vlees op de barbecue legt, maar ook vertelt wat ze wel en niet mogen doen. De kinderen zijn bij mij een bepaalde mate van vrijheid gewend, maar Jeff grijpt de vakantie aan om de teugels eens stevig aan te trekken. Hij eist dat ze aan tafel blijven zitten tijdens het eten, terwijl ik het prima vind dat ze het broodje chocopasta liggend op het gras nuttigen. Ook moeten ze hun bord leegeten. Ik trek meestal partij voor de kinderen en dat vindt Jeff niet leuk. Ik snap best dat hij ook iets wil zeggen over de opvoeding, maar zijn kritiek steekt toch. Onze kinderen zijn over het algemeen beleefd, spreken met twee woorden, maar van mij mogen ze op vakantie best later naar bed, twee uur op de iPad en drie ijsjes per dag. Jeff vindt dat ik te makkelijk ben en de kinderen over me heen laat lopen.”
Geen seks
Ruby en Patrick, ouders van Julia (3), maken ruzie om seks. De gedachte dat de hele camping meegeniet van een vrijpartij weerhoudt Ruby er al jaren van het op vakantie te doen. Zeker nu hun dochter op gehoorafstand slaapt. “Patrick raakt daar nogal gefrustreerd van. Hij baalt, zegt dat ik de hele dag in mijn kleine bikini paradeer maar dat hij er vervolgens niks mee mag. Ik vind dat hij zich aanstelt: die twee weken per jaar kan hij zich toch wel inhouden? Meestal is het toch te heet voor seks in zo’n zweterige tent. Op mijn beurt verwijt ik hem weer dat hij te veel naar andere vrouwen kijkt. Hij kan ze echt ongegeneerd nastaren of met ze flirten aan de rand van het zwembad. Ach, het blijft bij bekvechten. En dat kun je alleen fijn met je eigen vent.”
'Alles moet kreukvrij zijn'
Vakantieruzies zijn meestal onschuldig van aard. En best te begrijpen: in het dagelijks leven heb je allebei je eigen werk en bezigheden en leef je al snel een beetje langs elkaar heen. Op vakantie zit je ineens op elkaars lip. Jacqueline wordt daar gek van.
“Thuis hebben we genoeg ontsnappingsmogelijkheden, maar in een camper of tent ontkomen we niet aan elkaars onhebbelijkheden. Zo ben ik een sloddervos, terwijl Jerryl supernetjes is. Bij het inpakken van zijn koffer maakt hij een kledingsetje voor elke vakantiedag. Die setjes vouwt hij zo kreukvrij mogelijk op. En daarna pakt hij ook nog de strijkbout in. Ik ruk wat korte broeken, shirts en jurkjes uit mijn kast en stop ze in mijn sporttas. Voor onze zesjarige dochter Cato doe ik precies hetzelfde. Ik kijk niet op een kreuk meer of minder. Die hang naar perfectie heeft Jerryl ook op het vakantieadres. Voordat hij de caravan verlaat, maakt hij alle bedden op. Hij was zijn onderbroeken en hangt ze keurig naast elkaar aan de waslijn. Hij strijkt zijn kleding voordat we op pad gaan. Tegen de tijd dat hij klaar is, hebben Cato en ik al een rondje of vijf gezwommen in het zwembad. Ik word zo kriegel van Jerryls netheid, dat ik hem ’s ochtends zo veel mogelijk ontloop. Ik zie hem wel weer rond lunchtijd.”
Lees ook
'Ruziemaken? Hij kan het, ik moet nog een hoop leren' >
Verschil moet er wezen
Rosalie en Nick, ouders van Siem (7) en Thijs (4), gaan elkaar ook zo veel mogelijk uit de weg als ze op vakantie zijn. Bewust. Twaalf jaar geleden gingen ze nog met zijn tweeën op vakantie. Dat was hun huwelijksreis. Geen onverdeeld succes. “Nick snapt niet dat ik de hele dag op een strandbedje kan liggen, maar ik heb bij dertig graden Celsius geen zin in een museum. Ik vlieg geen vijftienhonderd kilometer naar de zon om culturele dingen te doen in een Italiaans stadje waar ik toch nooit meer kom. Nick houdt ervan actief te zijn en te sightseeën, maar hij heeft een kantoorbaan en zit het hele jaar op zijn kont. Ik werk als kapster en ben blij dat ik twee weken per jaar plat kan. Voor mij is het uitzicht op zee cultureel genoeg.”
Win-win situatie
Voor Nick en Rosalie werkt het om met een groep vrienden op vakantie te gaan. Dat ze elkaar dan weinig zien, nemen ze op de koop toe. Rosalie kan met haar vriendinnen en de kinderen hele dagen bakken op het strand, Nick maakt excursies of schrijft zich in voor een strandvoetbaltoernooi. Een winwinsituatie. “We hebben het nog één keer samen geprobeerd, vier jaar geleden, vlak na de geboorte van Thijs. We vonden dat we het toch een keer moesten kunnen. Zaten we in een troosteloos Kroatisch bungalowpark. We hadden nauwelijks gesprekstof en konden alleen maar snauwen. Ik vond dat hij te veel klaagde over de hitte, de bungalow en het zwembad. Hij vond mij een lui kreng dat niet van haar stoel was te branden. We snakten allebei naar het einde van de vakantie. Het grappige is; onze kinderen hebben precies hetzelfde. Thuis gaat het prima tussen die twee, maar op vakantie vliegen ze vliegen elkaar in de haren.”
Dit artikel staat in Kek Mama magazine en is al een keer eerder gepubliceerd.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
