Kek Mama’s Malu kon hoog of laag springen, tijdens het avondeten kreeg ze geen hap naar binnen bij zoon Mack (1,5). Behoorlijk frustrerend.
‘Wat zijn we toch gezegend met een makkelijk etend kind hè?’ Ik hoor het mezelf nog zeggen aan de keukentafel een paar maanden geleden. Oké, we hoefden Mack geen rauwe stukken broccoli voor te schotelen en af en toe werd er een lepel appelmoes overheen gekwakt, maar het meerendeel van wat ik kookte ging er altijd prima in. Tot hij een paar weken geleden besloot op alles wat we toereikten ‘nee’ te zeggen.
Van z’n favoriete pasta tot mierzoete pannenkoek: de inhoud van zijn bord eindigde na flink wat commotie steevast op de grond. Om vervolgens opgegeten te worden door hond Ziggy.
‘Zal wel een fase zijn’, zeiden we de eerste dagen. Maar toen Mack na twee weken nog steeds geen avondeten at en Ziggy behoorlijk in omvang toenam, wisten we dat het anders moest.
Vliegtuigje spelen met een lepel, appelmoes, vliegtuigje spelen met twee lepels, nóg meer appelmoes, de tablet: we probeerden van alles, maar net op het moment dat ik uit frustratie de boel bij elkaar wilde schreeuwen, kreeg m’n vriend een ingeving. ‘Zullen we Mack morgen iets eerder te eten geven? Dus niet om 17:30 uur, maar om 16:00 uur? Vaak gaat z’n tussendoortje er dan wel in.’
Daar had hij een punt, dus zo geschiedde: de volgende dag stond Macks bordje klokslag 16:00 uur voor zijn neus. En wat denk je? Hij at ‘m in nog geen vijf minuten leeg – tot aan de laatste kruimel macaroni.
Sindsdien geven we Mack eten voordat we zelf aan tafel gaan. Zo hebben we geen gedoe, eet ons kind netjes alles op en kunnen wij in serene rust ons eigen bord leegeten. Heerlijk.
De beste berichten van Kek Mama in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief >
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
