Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Een lezeres vertelt over haar dilemma.
Lees verder onder de advertentie
Dorothee (35) is single moeder van Bram (7) en Sjef (3).
“Vanaf de eerste dag op zijn nieuwe school, dit schooljaar, was het dikke mik: mijn oudste zoon en Sem, het meest besproken kind uit de klas. Ik was net gescheiden, mijn kinderen moesten noodgedwongen naar een nieuwe school en kinderopvang. Ik was al lang blij dat Bram meteen een vriendje had. Dus stimuleerde ik het contact. Initieerde speelafspraakjes, en nam Sem zelfs een weekendje mee uit kamperen.
Lees verder onder de advertentie
Geld weg
Inmiddels ontdek ik dat Sems op het schoolplein veelbesproken gedrag niet alleen maar is gebaseerd op roddels, zoals ik aanvankelijk dacht. Het begon met kleine dingetjes. Ik miste soms geld uit mijn portemonnee, als Sem was geweest. Niet veel, maar twee-euromunten, een enkele keer een briefje van vijf. Ik had me zeker vergist en het uitgegeven, dacht ik. Net zoals het feit dat Bram bijna dagelijks thuiskwam met kapotte broeken of schoenen, vast gewoon bij de leeftijd hoorde.
Lees verder onder de advertentie
Verstopt snoep
Tot ik in Brams dekbedhoes een grote zak snoep vond. Toen ik hem vroeg hoe hij daaraan kwam, zei hij, met een schuldbewuste blik: ‘Gekregen. Van Sem.’ Waarom hij hem dan verstopt had wist hij ook niet, hij dacht dat ik boos zou worden.
Dat was gek. Ik had Bram nooit eerder betrapt op jokken. Sterker nog: hij was altijd de eerste om te komen melden dat hij ‘stiekem’ het laatste koekje uit de trommel had gepakt toen ik op de wc zat. Hij deed ook nooit onbezonnen dingen. Nu ontdekte ik dat de gaten in zijn broeken en schoenen niet kwamen doordat hij ‘gevallen was’, maar doordat hij – angsthaas pur sang – met Sem op schuurtjes klom, en zelfs een keer tot op het dak van school was geklauterd.
Steeds vaker vind ik snoeppapiertjes die niet van thuis komen, slaat hij agressieve taal uit en krijg ik mailtjes van de meester omdat hij weer eens met Sem betrokken was bij een vechtpartijtje op school. Ik herken mijn eigen kind niet meer.
Na vaak en lang praten gaf Bram onlangs toe dat Sem en hij soms samen geld uit mijn portemonnee pakken om snoep te kopen. Dat doet Sem thuis ook, zei hij. Ik heb uitgelegd dat als hij snoep wil, hij daar gewoon om moet vragen. En dat hij niet voor niets zakgeld krijgt. Dat pikken niet mag, en dat niemand meelopers stoer vindt. Ik heb hem gevraagd wat hij zelf van zijn gedrag vindt. Bram weet het heus wel, dat dat niet door de beugel kan. Hij laat zich gewoon teveel beïnvloeden door Sem. Zijn meester beaamt dat.
Lees verder onder de advertentie
Reactie op de scheiding
Ik wil mijn kind eigenlijk niet verbieden om met bepaalde kinderen om te gaan. Hij moet zelf leren wie bij hem past, en wat goed en slecht is. Bovendien is het misschien wel een reactie op de scheiding. Zijn vader is al weggelopen uit zijn leven, het kan best dat hij bang is dat zijn beste vriend ook wegloopt als hij kritisch is. En: hij is pas zeven. Ik wil hem ook niet teveel verantwoordelijkheid geven.
Lees verder onder de advertentie
Ondertussen gaan de incidenten in het bijzijn van Sem van kwaad tot erger. De ouders van Sem noemen het kwajongensstreken en staan niet open voor een gesprek met mij óf onze kinderen. Ik twijfel: moet ik de vriendschap tussen Bram en zijn horrorvriendje dan maar verbieden?
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.