Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Een lezeres vertelt over haar dilemma.
Dorothee (35) is single moeder van Bram (7) en Sjef (3).
“Vanaf de eerste dag op zijn nieuwe school, dit schooljaar, was het dikke mik: mijn oudste zoon en Sem, het meest besproken kind uit de klas. Ik was net gescheiden, mijn kinderen moesten noodgedwongen naar een nieuwe school en kinderopvang. Ik was al lang blij dat Bram meteen een vriendje had. Dus stimuleerde ik het contact. Initieerde speelafspraakjes, en nam Sem zelfs een weekendje mee uit kamperen.
Inmiddels ontdek ik dat Sems op het schoolplein veelbesproken gedrag niet alleen maar is gebaseerd op roddels, zoals ik aanvankelijk dacht. Het begon met kleine dingetjes. Ik miste soms geld uit mijn portemonnee, als Sem was geweest. Niet veel, maar twee-euromunten, een enkele keer een briefje van vijf. Ik had me zeker vergist en het uitgegeven, dacht ik. Net zoals het feit dat Bram bijna dagelijks thuiskwam met kapotte broeken of schoenen, vast gewoon bij de leeftijd hoorde.
Tot ik in Brams dekbedhoes een grote zak snoep vond. Toen ik hem vroeg hoe hij daaraan kwam, zei hij, met een schuldbewuste blik: ‘Gekregen. Van Sem.’ Waarom hij hem dan verstopt had wist hij ook niet, hij dacht dat ik boos zou worden.
Dat was gek. Ik had Bram nooit eerder betrapt op jokken. Sterker nog: hij was altijd de eerste om te komen melden dat hij ‘stiekem’ het laatste koekje uit de trommel had gepakt toen ik op de wc zat. Hij deed ook nooit onbezonnen dingen. Nu ontdekte ik dat de gaten in zijn broeken en schoenen niet kwamen doordat hij ‘gevallen was’, maar doordat hij – angsthaas pur sang – met Sem op schuurtjes klom, en zelfs een keer tot op het dak van school was geklauterd.
Lees ook:
‘Moet ik controleren of mijn man vreemdgaat?’ >
Steeds vaker vind ik snoeppapiertjes die niet van thuis komen, slaat hij agressieve taal uit en krijg ik mailtjes van de meester omdat hij weer eens met Sem betrokken was bij een vechtpartijtje op school. Ik herken mijn eigen kind niet meer.
Na vaak en lang praten gaf Bram onlangs toe dat Sem en hij soms samen geld uit mijn portemonnee pakken om snoep te kopen. Dat doet Sem thuis ook, zei hij. Ik heb uitgelegd dat als hij snoep wil, hij daar gewoon om moet vragen. En dat hij niet voor niets zakgeld krijgt. Dat pikken niet mag, en dat niemand meelopers stoer vindt. Ik heb hem gevraagd wat hij zelf van zijn gedrag vindt. Bram weet het heus wel, dat dat niet door de beugel kan. Hij laat zich gewoon teveel beïnvloeden door Sem. Zijn meester beaamt dat.
Ik wil mijn kind eigenlijk niet verbieden om met bepaalde kinderen om te gaan. Hij moet zelf leren wie bij hem past, en wat goed en slecht is. Bovendien is het misschien wel een reactie op de scheiding. Zijn vader is al weggelopen uit zijn leven, het kan best dat hij bang is dat zijn beste vriend ook wegloopt als hij kritisch is. En: hij is pas zeven. Ik wil hem ook niet teveel verantwoordelijkheid geven.
Ondertussen gaan de incidenten in het bijzijn van Sem van kwaad tot erger. De ouders van Sem noemen het kwajongensstreken en staan niet open voor een gesprek met mij óf onze kinderen. Ik twijfel: moet ik de vriendschap tussen Bram en zijn horrorvriendje dan maar verbieden?
Meer afleveringen van het dilemma? Elke dinsdag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
