Beeld: Canva
Buren: je kiest ze niet, maar je leeft er wel elke dag naast. Soms worden ze vrienden voor het leven, soms vooral een bron van ergernis. En soms beiden.
Annemarie, moeder van twee zoons (9 en 11): “Mijn onderbuurvrouw is… hoe zal ik het zeggen… apart. Ze woont alleen, heeft een hondje en een talent voor klagen. Soms staat ze midden in de nacht voor de deur omdat de kinderen volgens haar te veel lawaai maken (ze slapen dan al lang), en soms schrijft ze pagina’s lange klachtenbrieven aan de woningbouw over de stand van de containers. Maar dan weer is ze opeens poeslief en komt ze spontaan een zakje drop brengen. Het is altijd een verrassing wie ik die dag voor me heb.
Toch probeer ik een goede band met haar te houden. Want je buren heb je niet voor het uitkiezen, en eerlijk is eerlijk: áls er echt iets is, dan staat ze er ook. Twee jaar geleden bijvoorbeeld, toen mijn vader met spoed in het ziekenhuis werd opgenomen. Ik wilde de kinderen (toen 7 en 9) niet meenemen. Ze konden ook best een uurtje of twee alleen blijven. Voor de zekerheid vroeg ik de buurvrouw om een oogje in het zeil te houden.
Toen ik terugkwam, vertelde ze dat ze de jongens rond lunchtijd een broodje had gebracht. De jongens hadden thuis gewoon eten, maar toch lief van haar. ‘Ik laat je nog even weten wat dat kostte’, zei ze er meteen achteraan. Diezelfde avond stuurde ze een berichtje: 3,50 euro. Met alle zorgen om mijn vader vergat ik ‘em alleen te betalen. Ze heeft er ook nooit meer wat over gezegd. Tot laatst.
‘Ik was mijn financiën aan het bijwerken’, appte ze, ‘en ik zag dat jij die broodjes van 2023 nog niet betaald hebt. Zou je dat alsnog kunnen doen?’
Ik heb natuurlijk meteen het geld overgemaakt. Want kom op, om 3,50 euro ga ik niet moeilijk doen. Maar ik moest er wel even om gniffelen. Twee jaar later! Dat je dat dan nog in je administratie terugvindt, zeg. Wat een vrouw. En ergens vind ik haar, met al haar kuren en eigenaardigheden, ook wel weer heerlijk voorspelbaar.”
De speeldate van het kind van Lise leverde haar een Tikkie van €650 op, omdat haar kind zich niet kon gedragen. Je leest het hier.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Francesca, een van de jonge deelnemers uit het programma Niet Klein Te Krijgen, is overleden. Het verdrietige nieuws werd gedeeld op het Instagramaccount van het programma, bij een foto van Francesca op een skateboard.
“Je krijgt er zoveel voor terug”, zeggen we vaak met sarcasme. Maar voor de gezinnen uit de populaire televisieserie Een Huis Vol klopt die uitspraak eigenlijk best aardig. De kinderbijslag die zij jaarlijks op hun rekening bijgeschreven krijgen is niet mis.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Soms heb je van die dagen waarop je van alles tegelijk probeert: werken, huishouden runnen, kinderen vermaken en ergens tussendoor ook nog ademhalen. En precies op zulke dagen lijkt het alsof je peuter een ingebouwd alarm heeft dat afgaat zodra jij even je handen vrij wilt hebben. Dan lonkt een tablet of telefoon wel heel […]
