Beeld: Canva
Je baas op kraamvisite, je zit er misschien niet per se op te wachten. Hij of zij waarschijnlijk ook niet, maar goed, je kan het ook niet maken om níét te komen. Al had je achteraf soms liever gehad dat ze het niet hadden gedaan. Zoals Vera.
Vera, getrouwd met Marcel, moeder van Sophieke, Dinand en Leonie: “Mijn man Marcel is majoor bij de landmacht. Toen ik zwanger was van Leonie was hij net bevorderd tot majoor en had hij uiteraard een generaal boven zich. Binnen het leger geldt een hiërarchie, dus ook al had ik de beste man nog nooit gezien, als je generaal in de kraamweek langs wil komen, is dat eigenlijk geen vraag, maar een order.
Althans, zo vatte Marcel het op. En hij vond dat we niet konden weigeren. Ook al zat ik er niet bepaald op te wachten na een loodzware zwangerschap, een bijna oneindig durende bevalling en kampend met de pijn van stuwing en de vele hechtingen, had ik geen keus.
Het lijkt mij behoorlijk common sense dat een kraambezoek niet al te lang duurt. Dat weet toch iedereen? Deze meneer de generaal had daar totaal geen boodschap aan. Hij blééf maar plakken. Ik probeerde hem een hint te geven om te vertrekken toen ik Leonie moest voeden, maar die snapte hij niet. Toen ben ik maar naar boven gegaan om Leonie te voeden, want ik vond het ongemakkelijk om dat in zijn bijzijn doen.
Vele hints later – ik was nota bene al aan het koken geslagen – was hij er nog steeds. Hij zat er inmiddels al de hele middag. Hij zeurde maar door over zijn scheiding en maakte totaal geen aanstalten om te vertrekken. Ik begon mijn geduld te verliezen, maar Marcel liet steeds doorschemeren dat hij écht niet wilde dat we hem weg stuurden. Nou, kiezen op elkaar dan maar. Het sloeg pas echt alles toen hij vroeg wat de pot schafte vandaag. Hij ging er vanuit dat hij bleef eten? Tijdens een kraambezoek?
We moesten een gehaktbal doormidden snijden, omdat we er maar vier hadden, omdat we uiteraard niet hadden gerekend op een extra eter. De twee oudsten waren daarom ook niet blij met deze gast, gezien zij ineens elk maar een halve gehaktbal kregen. En nog leek de generaal niks door te hebben. Zo onbeschoft, ik kan er nog steeds niet bij eigenlijk.
Inmiddels was ik het meer dan zat, ik was doodop van het mooi weer spelen – en de gebroken nachten, de hormonen, het voeden en niet op de laatste plaats de bevalling die letterlijk drie dagen geleden had plaatsgevonden. Toen de man na het eten, toen we de kinderen naar bed wilden gaan brengen, nog geen aanstalten maakte om te gaan, was mijn geduld op.
‘Nu is het afgelopen! Dit gaat alle perken te buiten! U vertrekt nu!’ riep ik. De man keek me zo beduusd aan, zich werkelijk van geen kwaad bewust, blijkbaar. Ongelofelijk. Schoorvoetend wees Marcel hem de deur. Tip van mij: hiërarchie of niet, geef gewoon duidelijk je grenzen aan. Het liefst bij het maken van de afspraak al.”
Weet je eigenlijk waarom we beschuit met muisjes eten bij een kraambezoek? Dat lees je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Heb je naaste lief? Tuurlijk, maar begin vooral bij jezelf. Pas als je voldoende aandacht aan jezelf hebt besteed, heb je ruimte voor anderen, zo simpel is het.
Mascha (46) is moeder van een zoon (19) die al bijna een jaar geen contact meer met haar wil. Ze heeft er veel verdriet van, maar wil haar zoon ook de ruimte geven om dingen te verwerken.
Twee gezinnen, zes kinderen, twee exen en een nieuwe liefde. Het tweede seizoen van Videoland-serie Eén Grote Familie laat zien wat er écht komt kijken bij het samenbrengen en houden van gebroken gezinnen.
“Heb je nou serieus wéér je koffiemok naast de wasbak gezet?” Het lijkt een klein ding. En dat is het ook. Maar dat ene mokje, die vergeten vaatwasser of het eeuwige gescrol op z’n telefoon terwijl jij net je verhaal begint… ze stapelen zich op. En voor je het weet loop je rond met een […]
Toen Ariane beviel van haar eerste kind, dacht ze één ding zeker te weten: de kraamweek zou haar redding zijn. Lekker cocoonen met haar baby, de kraamzorg die de boel draaiende hield, thee bracht, de was deed, misschien zelfs een keer een boterham met hagelslag smeerde. Spoiler: het liep iets anders.
Caroline is samen met haar vriend Thijs, ouders van één kind en voelt zich compleet. Ze wil dus geen tweede kind. Maar dat hardop durven zeggen, bleek moeilijker dan ze dacht.
