Beeld: Getty Images
Amper uitgerust van de bevalling en dan staat ineens een buurvrouw die je amper kent voor de deur voor een kraambezoek.
Saskia (41), moeder van Emma (9) en Lieke (6):
“Op de laatste dag van mijn kraamweek stond er ineens een buurvrouw voor de deur die een straat verderop woont. Ik kende haar vaag van gezicht. Ze had aan de slingers voor het raam en het bord in de tuin gezien dat ik was bevallen en dat had ze opgevat als een uitnodiging.
Lees ook – Burenleed: ‘Mijn goed bevriende buurvrouw vond me blijkbaar maar een sneu geval’ >
Mijn man deed stomverbaasd open. Hij wist niet eens hoe ze heette. Ik dacht meteen: hoezo kom jij langs, ik spreek je nooit? Ik seinde de kraamverzorgende in dat ze geen koffie en beschuit hoefde aan te bieden, omdat deze vrouw onaangekondigd kwam. Na een tijdje stuurde ze haar vriendelijk weg.
“Ik dacht meteen: hoezo kom jij langs, ik spreek je nooit?”
Naderhand heb ik deze buurvrouw nooit meer gesproken, we zeggen alleen gedag als we elkaar in het dorp tegenkomen. Maar ik verbaas me zes jaar later nog steeds over de brutaliteit. Zelf sta ik altijd ongeveer achteraan in de rij bij kraambezoek.” Dit artikel staat in Kek Mama 06-2022. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Ouderschap is prachtig, maar soms ook doodvermoeiend. Gelukkig kunnen we leren van hoe ze het in Mozambique, Brazilië, Singapore en Maleisië aanpakken. Daar draait opvoeden minder om alles alleen doen en meer om samen dragen. En dat maakt het niet alleen lichter, maar ook leuker.
