‘Een miskraam met zes of met twintig weken? Het is net zo erg’

Jenny noemde haar vroege miskraam lange tijd een ‘medisch ongeluk toen ze ‘slechts’ zes weken zwanger was’. En nadat ze haar andere kindje na twintig weken zwangerschap verloor, troostte ze zichzelf met de gedachte dat het nóg erger is om je kind na veertig weken te verliezen.

‘Je kunt het niet vergelijken’

‘Maar daar gaat het al mis’, schrijft ze. ‘Je kunt zwangerschappen niet met elkaar vergelijken op basis van de duur ervan. De ene zwangerschap is niet belangrijker dan de andere. Of je je kind nu vroeg of laat verliest, je voelt als moeder hetzelfde gemis: je mist de eerste ontmoeting met je kind, de mijlpalen en de alledaagse herinneringen.’

Lees ook
Opvoedtantes Els en Do over onbegrip bij een doodgeboren baby >

‘Liefde kan niet in weken worden gemeten’

Ze vervolgt: ‘De hartslag van de baby was er al, of dat nu een dag, een maand of langer was. De liefde tussen moeder en kind begon al te groeien vanaf het moment dat je de positieve zwangerschapstest voor je had. Het maakt niet uit of een zwangerschap ‘slechts’ een paar weken duurde, het gaat erom dat je van de baby hield. En liefde kan niet in weken worden gemeten.’