Blogger Nicole Pecoraro was ‘die moeder’ die altijd druk was, andere ouders negeerde op het schoolplein en haar kinderen na school niet met anderen liet spelen.
‘Ik was die moeder waar iedereen een hekel aan had’, schrijft ze. ‘Maar dat kan me niets schelen.’
Omdat Nicole altijd zo snel mogelijk haar busje weer instapte zodra ze haar kinderen ophaalde, werd ze door andere ouders gekscherend de ‘busjesmoeder’ genoemd. Maar ook deze ‘busjesmoeder’ heeft een verhaal en dat wil Nicole graag vertellen. ‘Ik had in die periode drie kinderen van 5, 2 en 1. Je weet wel, die superleuke leeftijden waarin niemand slaapt, er altijd iemand aan het zeuren is omdat-ie honger heeft, moe is of het naadje van z’n sok kietelt.’ Ze vervolgt: ‘Daarbij had ik een kind dat je met geweld moest overdragen aan de juf of meester en zich hysterisch aan mijn been vastklampte. Zodra ik hem had afgezet, verzon mijn andere kind, die naar de kleuterschool moest, allerlei nepziektes om te proberen thuis te blijven.’
Lees ook
Man schrijft indrukwekkende column over postnatale depressie van zijn vrouw >
Maar dat was volgens Nicole nog niet alles: ook haar huwelijk verliep in die tijd stug. ‘Mijn ex was verslaafd, woonde niet langer thuis en ik was depressief. Ik moest leren hoe ik een alleenstaande moeder kon zijn en elke dag was een nieuwe strijd. Tussen de gewone kinderchaos was er een rechtbank, advocaten en kinderen om te troosten.’ Nicole had de ouders die haar ‘busjesmoeder’ noemde, graag willen vertellen dat haar leven een complete chaos was. Dat zij en haar kinderen de nacht ervoor huilend in slaap vielen omdat ze met moeite probeerden hun leven weer op te pakken. ‘Soms had ik amper geslapen. Ik was eenzaam, verdwaald en moest het allemaal alleen doen.’
Nu de storm is gaan liggen en het beter gaat, probeert de blogger wél een gesprek te beginnen met ouders op het schoolplein. ‘Ik vind het moeilijk om nieuwe ‘moedervriendinnen’ te maken, maar ik sta er wel, met een lach op mijn gezicht. En aan het eind van het jaar mogen mensen best over mij roddelen, maar ik hoop dat ze me (doordat ik sociaal wat onhandig ben) een ‘rare moeder’ noemen, in plaats van de ‘busjesmoeder’. Want dat klinkt sowieso beter, niet?
Bron: Scary Mommy
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
