Beeld: Shutterstock
Anne (36) is frisse, vrolijke moeder die elke dag op het schoolplein staat, maar niemand weet dat ze tot een halfjaar geleden zelden zonder vier glazen wijn achter de kiezen naar buiten stapte.
Anne woont samen met Peter-Jan (37) en is moeder van Sophie (7) en Benthe (4).
“Die frisse, vrolijke moeder die elke dag op het schoolplein staat? Dat ben ik. Altijd geweest. Nooit te beroerd voor een praatje, altijd klaar om de kinderen van een ander op te vangen. Maar wat niemand weet is dat ik dat tot een halfjaar geleden zelden deed zonder minstens vier glazen wijn achter mijn kiezen.
Niet dat ik structureel kachel door het leven ging. Het begon met chardonnay in mijn theemok wanneer de kinderen thuiskwamen uit school. Dat dempte net de ergste prikkels wanneer iedereen door elkaar tetterde – want vaak namen ze ook vriendjes mee.
Ik ben gevoelig. Hoogsensitief denk ik. Dat maakte het prima om te minderen met werken toen mijn dochters werden geboren. Ik had een leidinggevende functie in het middelmanagement. Dat betekende altijd gezeur van twee kanten: leidinggevenden die van alles van me wilden en werknemers die mijn aandacht vroegen. Ik ben goed in mijn vak. Ik ben alleen niet goed in me afsluiten voor de emoties en eisen van anderen.
Twee dagen per week minderen met werken klonk dus als een geschenk uit de hemel. Wat ik alleen niet had voorzien is dat kinderen veeleisender zijn dan welke baas of werknemer dan ook. En zo leefde ik op een hartslag van constant 130 slagen per minuut – zo’n smartwatch maakt je ontspanning er niet beter op.
De huisarts gaf me oxazepam omdat ik niet sliep. Beter dan een slaapmiddel, dacht hij terecht, want mijn slapeloosheid kwam duidelijk voort uit stress, en daar was in zijn ogen een tranquillizer de beste remedie tegen. Maar als ik die overdag slikte, stond ik slapend op het schoolplein. En zo ontdekte ik een beter alternatief: de bag-in-box chardonnay uit de supermarkt. Zeven euro voor drie liter. Ik trok er niet alleen mijn leven, maar ook de nachten een stuk beter op.
Ik stapte niet in de auto en kookte niet op gas; zo veel kwaad kon mijn kleine, geheime helper niet, dacht ik. Tot mijn slapeloosheid opnieuw de kop opstak, ik paniekaanvallen kreeg en heel veel googelen me leerde dat alcohol weleens de oorzaak kon zijn.
“Voor ik het wist, deed ik al jaren geen dag meer zonder”
Ik probeerde te stoppen. Dat ging elke dag goed tot het lunchtijd werd en de doos in de koelkast mijn naam riep. ‘Eén glaasje, Anne, alleen om te ontspannen.’ Dat werden er altijd twee. Of drie. En voor ik het wist, deed ik al jaren geen dag meer zonder.
Ik realiseerde me dondersgoed dat ik een probleem had. Maar wat zou het doen met mijn gezin als ik dat opbiechtte? Daarbij: afkicken in een kliniek kostte – zelfs met hulp van de verzekering – een godsvermogen. Op internet vond ik een online afkickprogramma. Ik zou er een coach bij krijgen en die kostte me niks als ik écht niet wilde dat verder niemand ervan afwist.
Lees ook – Moeder Carien drinkt teveel: ‘Elke avond lig ik laveloos op de bank’ >
Roy, de coach, bleek een geschenk uit de hemel. Het was alsof hij mijn gedachten kon lezen. Elke dag hadden we contact, na een week of twee appen ook live. Dat duurt nu een maand of acht en het helpt me de wijn te laten staan.
Het gekke is: zonder de alcohol voel ik me veel rustiger, terwijl ik voorheen juist dronk om te ontspannen. Ik ontspoor niet meer in mijn emoties. Vloog ik vroeger om elk wissewasje rond de kinderen op hoge poten naar school om verhaal te halen, nu kan ik bijzaken veel beter scheiden van hoofdzaken. De alcohol waarmee ik mijn voortdurende angstgevoel wilde onderdrukken, verergerde de angst juist. Niet bepaald een wereldschokkend inzicht; iedere verslavingsarts zal hetzelfde vertellen. Maar je moet het ervaren om het te begrijpen, en dat kon alleen door het uit te maken met een van mijn grootste liefdes: de fles.
Het was nogal een reis om dat echt in te zien. Roy en ik spreken elkaar nog elke dag minstens een uur. Niemand weet ervan. Dat vind ik goed; niet elke persoonlijke ontwikkeling hoef je te delen met een ander. Ik ben er weer, daar gaat het om.”
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
