Beeld: Canva
Anna (28) kreeg uit het niets een telefoontje van haar zus Jamie (36), met de mededeling dat ze even een paar weken op haar drie kinderen moest passen. Jamie had een babymoon geboekt met haar vriend en geen budget voor een oppas.
Anna: “Jamie en ik zijn nooit echt close geweest. We zien elkaar bij familie-etentjes, maar daar blijft het ook wel bij. Zij was altijd de wilde van ons twee, ik meer de gestructureerde planner. En dat zie je ook terug in onze levens. Waar ik altijd vooruit dacht en mijn verantwoordelijkheden nam, leefde Jamie van dag tot dag. Haar scheiding zes maanden geleden heeft de afstand tussen ons alleen maar groter gemaakt. Niet omdat ik per se een mening heb over haar keuzes, maar omdat het altijd hetzelfde liedje is: ze doet wat ze wil en verwacht dan dat anderen de gevolgen opruimen. Net als deze keer.
Voor de geboorte van mijn kleine meid heb ik weleens op haar kinderen gepast. Ik dacht leuk, even oefenen hoe het is om moeder te spelen voor één avond. Maar het was echt een nachtmerrie. Melanie (10) gooide een dure vaas kapot en haalde haar schouders op. Sara (6) besloot mijn Uggs om te toveren tot kunstproject en heeft ze helemaal onder gestift en Bram (4) krijste de hele avond omdat hij zijn speelgoed miste. Toen besloot ik het nooit meer te doen.
Nu is Jamie dus opnieuw zwanger, dit keer van haar nieuwe vriend Daniel. En omdat ze nog even samen willen genieten voordat de baby komt, hebben ze een babymoon gepland. Dat ze daar geld voor hebben terwijl ze amper rondkomen, is mij een raadsel, maar dat is niet mijn probleem. Wat ze alleen niet hadden geregeld? Een oppas. En dus kreeg ik vorige week ineens een telefoontje van Jamie. Of ik even op haar kinderen wilde passen terwijl zij en Daniel lekker op vakantie gingen. ‘Je merkt niet eens dat ze er zijn’, zei ze nog. Ha! Alsof ik dat geloofde.
Ik was meteen duidelijk: nee, dat gaat niet gebeuren. Mijn vriend was het er trouwens ook volledig mee eens. ‘We hebben al onze handen vol aan ons eigen kind. Hier hebben we geen tijd voor’, zei hij. En dat klopt ook. Wij werken allebei en de tijd die we overhouden, willen we besteden aan ons gezin. Maar Jamie gaf niet op. Eerst probeerde ze me over te halen met lieve praatjes: ‘Je bent echt de beste tante! Ze vinden het super leuk bij jou!’ Toen dat niet werkte, veranderde haar toon. Ineens was ik een ‘harteloze troela’ en had ik ‘niks over voor mijn zwangere zus’.
Sindsdien wordt mijn telefoon bestookt met appjes. Jamie blijft smeken en dreigen, maar ik hou voet bij stuk. Wat misschien nog wel het ergste is? Mijn moeder bemoeit zich er nu ook mee. ‘Het is toch je zus? Je laat haar nu gewoon in de steek!’ Alsof ik ineens verantwoordelijk ben voor de gevolgen van haar keuzes.
Ik voel me totaal niet schuldig. Mijn tijd en energie gaan naar mijn eigen gezin, niet naar andermans problemen. Jamie wist al maanden dat ze op vakantie wilde. Had ze dan niet op tijd een oplossing kunnen regelen? Dus nee, ik pas niet op. En ik denk niet dat ik de enige ben die zo denkt.”
Heb je je weleens afgevraagd hoeveel ouders hun oppas via de nannycam in de gaten houden? Je leest het hier.
Ze is de hoogstgenoteerde vrouwelijke self-made miljonair in de Quote Top 100, maar dat was nooit haar doel. Sharon Hilgers van My Jewellery begon gewoon met fröbelen aan de keukentafel en van het een kwam het ander.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Ze schrijft rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Tot 1956 werden vrouwen ontslagen als ze gingen trouwen. De tijden zijn sindsdien wel veranderd, zou je denken, maar zwangerschapsdiscriminatie komt helaas maar al te vaak voor. Marleen Staal merkte dat ze in de overdrive ging om zich te bewijzen toen ze zwanger was.
Terugkijkend leidde ze een luxeleventje toen ze maar zestien uur per week werkte. Maar nadat haar huwelijk strandde is Vivian fulltime gaan werken, met een eeuwig schuldgevoel naar haar kinderen toe als gevolg.
We doen het allemaal wel eens: een zak vol cadeautjes met Sinterklaas en iets extra’s met Kerst. Want: kinderen blij, wij blij. Maar té veel cadeautjes geven, kan op de lange termijn nadelen hebben.
