Beeld: Shutterstock
Een kwart van de vrouwen krijgt te maken met een miskraam. Vaak ongemerkt, omdat de bevruchte eicel al wordt afgestoten voordat je merkte dat je zwanger was. Bij ongeveer één op de tien vrouwen gaat het ná een positieve zwangerschapstest mis. “Daar gáán we weer, dacht ik, toen ik na zes weken wat bloed verloor.”
Maaike (32): “Ik dacht dat ik een zware ongesteldheid had, toen ik vijf dagen overtijd een bloeding kreeg. Ik nam een paracetamolletje en ging naar mijn werk. Daar werd de pijn die middag zo erg, dat mijn man me op kwam halen en meteen doorreed naar de huisarts. Die constateerde dat ik waarschijnlijk een vroege miskraam had. Mijn vriend en ik probeerden sinds twee maanden zwanger te worden, en dan gebeurt zo’n ‘oefenzwangerschap’ vaak, zei ze. ‘Nu je lichaam weet wat het is, zul je zien dat je zo zwanger bent.’ Nogal een gedurfde uitspraak, in mijn ogen, maar de huisarts kreeg gelijk: twee maanden later was ik in verwachting van Lucas, nu een blozende peuter van twee.”
Bernadette (27): “Dolblij, waren mijn vriend en ik toen we na een halfjaar proberen, een positieve zwangerschapstest in onze handen hielden. Het viel ook niet te missen: al een week voordat mijn menstruatie moest beginnen, voelde ik me moe en misselijk. Gek genoeg verdwenen die klachten na twee weken weer. ‘Ha’, riep ik, ‘ik ben hier gewoon voor gemaakt, dat zwangeren’. Toen ik met acht weken voor het eerst naar de verloskundige ging, vertrouwde die het niet helemaal, en besloot een inwendige echo te doen. Daaruit bleek dat het vruchtzakje leeg was: er was geen baby. Een windei, noemde ze het. Ik kreeg een pil die de miskraam op moest wekken, en drie dagen lang jankte ik de ogen uit mijn kop. Na twee menstruaties gingen we er weer voor, en na een jaar werd Mels geboren. Hij is nu drie, en over twee maanden ben ik uitgerekend van zijn zusje.”
Lees ook:
‘Een miskraam met zes of twintig weken? Het is net zo erg’ >
Sheraya (37): “Toen mijn vriend en ik twee jaar na de geboorte van onze oudste dochter voor een tweede baby wilden gaan, was ik in één keer zwanger. We schrokken er zelf ook een beetje van, zo snel was het bij de eerste niet gelukt. Maar na tien weken, net na de eerste controle bij de gynaecoloog, kreeg ik een bloeding. Op het toilet verloor ik een prop: ons kindje. Ik was intens verdrietig. De gynaecoloog adviseerde ons heel even te wachten met een nieuwe poging, en na vijf maanden was het opnieuw raak. Echt blij durfden we niet te zijn. Wat als het wéér misging?
Onze angst bleek terecht: slechts een week na de positieve test, begon ik weer te bloeden. Mijn vriend en ik besloten onze kinderwens op een laag pitje te zetten en even rust in de tent te brengen, maar na vier maanden hield ik het niet meer: ik wilde zo graag zwanger worden! ‘Driemaal is scheepsrecht’, riep ik dapper, toen het opnieuw binnen vier maanden raak was. Maar met de twaalf-wekenecho, zag de gynaecoloog geen hartslag. Ze stuurde ons naar huis met de mededeling dat de miskraam vanzelf wel op gang zou komen, maar dat gebeurde niet. Uiteindelijk werd ik drie weken later gecuretteerd.
Het idee dat ik al die weken met een dood kindje in mijn buik liep, vond ik vreselijk. Ik was er helemaal klaar mee, we kregen klap na klap. We hadden een gezonde dochter, daar moesten we het gewoon mee doen. Drie maanden na de curettage, bleek ik spontaan zwanger. Ik kon mijn zwangerschap niet onbezorgd beleven, maar drie jaar geleden kregen we een kerngezonde tweede dochter.”
Jenny (40): “Onze zoon Ryan was anderhalf, toen ik de pil in de prullenbak gooide. Mijn man en ik gaven onszelf een jaar om te proberen zwanger te worden. Ik was zevenendertig, niet de jongste moeder. Precies na elf maanden was ik zwanger. Eindelijk. Vanwege mijn leeftijd kreeg ik met dertien weken een combinatietest, maar tijdens het onderzoek bleek het hartje niet te kloppen. Omdat de grootte van het vruchtje overeenkwam met mijn zwangerschapsduur, dacht de gynaecoloog dat het nog maar net was overleden. Het was zó verdrietig. Die avond kwam de miskraam vanzelf op gang. We besloten het nog een keer te proberen. En nog een keer. Tot ik na vier overtijdse bloedingen, steeds bij vijf tot zeven weken zwangerschap, besloot: het zit er voor ons gewoon niet meer in. Nog steeds steekt het weleens, wanneer ik de kinderen van mijn beste vriendin of zusje samen lol zie maken. Maar Ryan, nu vier, is zo’n heerlijk kind; mijn liefde voor hem maakt alles goed.”
Maya (30): “Nadat mijn eerste zwangerschap na negen weken was geëindigd in een miskraam, durfde ik bijna niet te hopen op een geslaagde zwangerschap toen het opnieuw raak was. ‘Zie je wel’, dacht ik, toen ik eerst na vijf weken wat oud, bruin bloed verloor, en bij zes weken nog een keer. Ik zette me mentaal schrap, en wachtte op de bloeding. Die bleef uit, dus toen de verloskundige met acht weken via een inwendige echo keek, zagen we een krachtig kloppend hartje, in de boon op het echoscherm. Onze zoon Jurriaan is nu drie maanden en kerngezond.”
Nog meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram.
Je geeft je baby met liefde de borst en kolft trouw op vaste tijden. Want: moedermelk is vloeibaar goud. Dus als iemand daar zonder overleg iets anders mee doet, raakt dat je recht in je moederhart.
Van de sinds zaterdag vermiste kinderen Jeffrey (10) en Emma (8) ontbreekt nog altijd elk spoor. De politie zet het onderzoek voort en benadrukt dat de zaak topprioriteit heeft. Ook meldt de woordvoerder dat er intensief contact is met de Duitse autoriteiten.
Je peuter leert praten, awww, zo schattig. En al die woorden die ze nog net niet helemaal goed uitspreken, ook al zo schattig. Nou ja, in de meeste gevallen. Soms is ook behoorlijk gênant. En hilarisch. Voor anderen, dan.
Je tiener komt thuis met een rapport dat op zijn zachtst gezegd ‘ruimte voor groei’ laat zien. De instinctieve reflex van veel ouders? Iets afpakken waar het kind wél om geeft. Dan zullen ze wel moeten, is de gedachte.
Stel je voor: een anticonceptiepil die wél z’n werk doet, maar zónder al die vervelende bijwerkingen waar veel vrouwen normaal gesproken een hele dag chagrijnig van worden. Geen moodswings, geen opgeblazen buik, geen hoofdpijn.
We hebben allemaal onze charme. Maar sommige moeders lijken geboren om dingen uit hun handen te laten vallen, koffie over schoolpapieren te morsen of met hun jas tussen de autodeur te blijven hangen. Astrologisch gezien? Helemaal logisch. Sommige sterrenbeelden zijn gewoon onhandig. En dat is precies wat ze zo leuk maakt!
