Helene van Santen (38) is hoofdredacteur van Kek Mama. Ze woont samen met Navin en hun zoontjes Milo en Oliver (1).
Thuis is hij het stoere binkie. Die zonder angst overal op klimt, bepaalt waar zijn broertje en hij mee spelen en op straat alle kanten op rent. Milo, de grootste en oudste van de tweeling. Maar zodra we het kinderdagverblijf binnenkomen, klampt hij zich aan mijn been vast. Als ik wegga, huilt en brult hij alsof zijn wereld vergaat.
Het breekt mijn hart iedere keer weer. Met buikpijn verlaat ik ’s ochtends de crèche. Ik weet dat het een fase is, en dat ‘het erbij hoort’. En dat het écht over is zodra ik om de hoek van de straat ben. Want dan krijg ik allerlei leuke foto’s, in de app van het kinderdagverblijf, van een breed lachende, blije Milo en Oliver. Dan ben ik meteen weer gerustgesteld.
Lees ook
Zo ga je om met verlatingsangst bij peuters >
De jongens ophalen van de crèche blijft een van de leukste momenten van de dag. Die blije gezichten als ze zien dat ik binnenkom. Dan roepen ze: ‘Mama!’ en rennen met hun armen in de lucht naar me toe, klaar voor een knuffel. Van de leidsters hoor ik dat ze het heel goed doen in de groep: de jongens zijn vrolijk, spelen met de andere kinderen en eten goed.
Maar de volgende ochtend is het afscheid nemen van Milo weer een drama. Alsof hij vergeten is hoe leuk hij het gedurende de dag altijd heeft, en dat mama (of papa) hem echt wel weer komt halen. En Oliver? Die kijkt als ik wegga even op, zwaait flauwtjes (als ik mazzel heb) en richt zich dan meteen weer op zijn belangrijkste doel: het speelgoed. Natuurlijk ben ik blij dat hij het zó naar zijn zin heeft. Maar stiekem denk ik soms: lieve Ollie, je mag het ook wel een béétje erg vinden dat mama weggaat…
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Ava Tamar (34) heeft een driehoeksrelatie met Floris (37) en Becca (26) en een relatie met Amanda (30). Alina (6), de dochter van Floris, en Tamar (1), de zoon van Becca, zijn een belangrijk onderdeel van haar leven. Ava Tamar is intimiteitscoach.
