Helene van Santen (38) is hoofdredacteur van Kek Mama. Ze woont samen met Navin en hun zoontjes Milo en Oliver (1).
Thuis is hij het stoere binkie. Die zonder angst overal op klimt, bepaalt waar zijn broertje en hij mee spelen en op straat alle kanten op rent. Milo, de grootste en oudste van de tweeling. Maar zodra we het kinderdagverblijf binnenkomen, klampt hij zich aan mijn been vast. Als ik wegga, huilt en brult hij alsof zijn wereld vergaat.
Het breekt mijn hart iedere keer weer. Met buikpijn verlaat ik ’s ochtends de crèche. Ik weet dat het een fase is, en dat ‘het erbij hoort’. En dat het écht over is zodra ik om de hoek van de straat ben. Want dan krijg ik allerlei leuke foto’s, in de app van het kinderdagverblijf, van een breed lachende, blije Milo en Oliver. Dan ben ik meteen weer gerustgesteld.
Lees ook
Zo ga je om met verlatingsangst bij peuters >
De jongens ophalen van de crèche blijft een van de leukste momenten van de dag. Die blije gezichten als ze zien dat ik binnenkom. Dan roepen ze: ‘Mama!’ en rennen met hun armen in de lucht naar me toe, klaar voor een knuffel. Van de leidsters hoor ik dat ze het heel goed doen in de groep: de jongens zijn vrolijk, spelen met de andere kinderen en eten goed.
Maar de volgende ochtend is het afscheid nemen van Milo weer een drama. Alsof hij vergeten is hoe leuk hij het gedurende de dag altijd heeft, en dat mama (of papa) hem echt wel weer komt halen. En Oliver? Die kijkt als ik wegga even op, zwaait flauwtjes (als ik mazzel heb) en richt zich dan meteen weer op zijn belangrijkste doel: het speelgoed. Natuurlijk ben ik blij dat hij het zó naar zijn zin heeft. Maar stiekem denk ik soms: lieve Ollie, je mag het ook wel een béétje erg vinden dat mama weggaat…
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Van de sinds zaterdag vermiste kinderen Jeffrey (10) en Emma (8) ontbreekt nog altijd elk spoor. De politie zet het onderzoek voort en benadrukt dat de zaak topprioriteit heeft. Ook meldt de woordvoerder dat er intensief contact is met de Duitse autoriteiten.
Je geeft je baby met liefde de borst en kolft trouw op vaste tijden. Want: moedermelk is vloeibaar goud. Dus als iemand daar zonder overleg iets anders mee doet, raakt dat je recht in je moederhart.
Stel je voor: een anticonceptiepil die wél z’n werk doet, maar zónder al die vervelende bijwerkingen waar veel vrouwen normaal gesproken een hele dag chagrijnig van worden. Geen moodswings, geen opgeblazen buik, geen hoofdpijn.
Tanja Jess stond deze week stil bij een bijzonder moment: haar dochter Alice is 22 jaar geworden. Op Instagram deelde de actrice een emotionele post over haar oudste kind, die transgender is.
Je peuter leert praten, awww, zo schattig. En al die woorden die ze nog net niet helemaal goed uitspreken, ook al zo schattig. Nou ja, in de meeste gevallen. Soms is ook behoorlijk gênant. En hilarisch. Voor anderen, dan.
Je tiener komt thuis met een rapport dat op zijn zachtst gezegd ‘ruimte voor groei’ laat zien. De instinctieve reflex van veel ouders? Iets afpakken waar het kind wél om geeft. Dan zullen ze wel moeten, is de gedachte.
