Het is papa voor en papa na: als je kind in de fase zit dat hij één favoriete ouder heeft, kan dat knap lastig zijn. Moeder en blogger Stacey Hohman McClain maakt het mee met haar peuterzoon en vraagt zich af wat ze verkeerd doet.
Moederskindje
De eerste weken na zijn geboorte was Stacey alles voor haar zoon. ‘Hij draaide zijn hoofd naar mij als iemand hem vasthield, hij wilde alleen maar mij.’ Als mensen zeiden hoeveel hun zoon op zijn vader leek, stoorde haar dat niet. ‘Hij leek misschien wel op z’n vader, maar hij was een moederskindje, wist ik.’
Alleen nog maar papa
Tot hun zoon een peuter werd. ‘Alles veranderde. Hij wilde alleen nog maar bij z’n vader zijn – ik kwam in het geheel niet meer voor. Papa moest hem uit bed halen, papa moest met hem spelen, het was papa voor en papa na.’
Kort nadat hun zoon twee werd, moest Stacey voor werk een paar dagen weg. ‘Ik stelde me voor hoe blij hij zou zijn als ik weer terugkwam, maar hij gunde me geen blik waardig toen ik de gang weer instapte. Wat deed ik in hemelsnaam verkeerd?’
Lees ook:
Als je kind de voorkeur geeft aan één ouder: 'Ik voelde me afgewezen' >
Oneerlijk
Stacey besloot advies te winnen bij haar moeder. ‘Die zei: hij heeft jou en zijn vader nodig – beide soorten ouders. Ik weet dat ze gelijk heeft, maar het doet nog steeds pijn. Het is oneerlijk: ik heb hem gedragen en negen maanden van misselijkheid, pijnlijke ribben en een bevalling doorstaan.’
Tot haar zoon bijdraait, geniet Stacey zoveel mogelijk van de momenten die ze met haar zoon heeft. ‘Als hij op mijn schoot klimt of naar me lacht, smelt ik. En dan denk ik: vooruit, ik zou honderd keer opnieuw afgewezen kunnen worden om die momenten met hem te hebben.’
Bron: Scary Mommy.
Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg ons op Facebook.
