Actrice Peggy Vrijens: “Lastig vind ik dat, werk en moederschap combineren zonder schuldgevoel”

Een week voor het interview mailt ze. “Sorry, sorry, ik realiseer me opeens dat ik die dag in Twente speel en daar overnacht. Kan het een week later?” Peggy heeft het druk. Met de muzikale voorstelling waarmee ze in het hele land is te zien, met de politieserie DNA waarin ze een bijrol speelt als bdsm-meesteres, met het inspreken van tekenfilms. “Anaïsa vindt het heel gewoon mijn stem te horen als ik ze tv kijkt. ‘Mama, dat ben jij!’ roept ze dan. Ze ging als baby al mee naar de studio als ik Sesamstraat insprak. Als ze vakantie heeft, doet ze dat nog steeds.”

Ze vindt het lastig over haar privéleven te praten. Ook omdat ze in deze fase weinig ruimte heeft voor privé-dingen. De latrelatie die ze had met Anaïsa’s vader Greg, liep niet zo lang geleden op de klippen. “Er is veel liefde tussen ons, maar soms is dat gewoon niet genoeg”, is het enige wat ze daarover kwijt wil.
 

Fear of missing out

Sinds de breuk met haar vriend brengt ze haar spaarzame vrije tijd vooral door met haar dochter. En zit ze ’s avonds thuis op de bank. “Naarmate ik ouder word, vind ik het steeds fijner om alleen te zijn. Vroeger had ik nogal last van fear of missing out, ook toen Anaïsa al was geboren. Dan zeiden andere moeders: ‘Ik moet nu naar huis voor zijn slaapje.’ En dacht ik: hoezo dan? Dat slaapje kan toch ook gewoon in de wagen of draagzak terwijl we iets leuks doen?’ Anaïsa sliep beter wanneer ze dicht bij me was en ik wilde haar het liefst overal bij betrekken.

Dat laatste heb ik nog steeds, trouwens. Anaïsa is een gezellig kind en altijd vrolijk, maar ik ben rustiger geworden – al is een dag niet naar buiten nog altijd een dag niet geleefd. We gaan vaak naar het park, of maken een wandeling – Anaïsa rijdt dan op haar step naast me. Ik vind buitenspelen belangrijk.

Ze ziet me weinig nu ik op tournee ben en zij op school zit. Lastig vind ik dat, werk en moederschap combineren zonder schuldgevoel. Aan de andere kant: ze leert wel hoe belangrijk het is werk te hebben waarvan je gelukkig wordt. Als ze mij in de tourbus ziet stappen, zegt ze: ‘Ik wilde dat ik groter was, mama, dan kon ik met je mee.’
 

Lees ook
Actrice Medina Schuurman over co-ouderschap, werk en overgangshormonen >
 

Twee handen op één buik

Anaïsa en ik zijn heel close, twee handen op één buik. We hebben dezelfde humor en hetzelfde temperament. Sinds een jaar slaapt ze bij me in bed. Dat ontstond toen ze ’s nachts veel wakker werd. Dan haalde ik haar uit bed om naast mij te slapen, en dat is zo gebleven. Instinctief voelt het ook fijner: haar kamer is aan straatkant van het huis, slechts door een muur gescheiden van willekeurige voorbijgangers. Als ze bij mij ligt, heb ik het gevoel dat ik haar kan beschermen.”
 

Omgangsregeling

De omgangsregeling die Peggy heeft met Anaïsa’s vader, bevalt alle partijen prima. “Anaïsa woont in principe bij mij, maar Greg woont twee straten verderop. Zo deden we het al toen we nog samen waren; er is voor Anaïsa sinds onze breuk weinig veranderd. Ik vind mijn onafhankelijkheid belangrijk. Een eigen huis, mijn eigen geld en verantwoordelijkheden. We hebben nog steeds elkaars sleutels, ze kan als ze maar wil naar papa. Greg werkt voor de overheid en heeft gewone kantoortijden. Dat komt goed uit nu ik het zo druk heb en vijf dagen per week op de planken sta. Dan slaapt Anaïsa wat vaker bij hem en breng ik haar ’s ochtends naar school. Alleen op zon- en maandagen speel ik niet.”

Dat harde werken is wennen; het jaar voordat Anaïsa naar de basisschool ging, nam Peggy bewust geen voorstellingen aan. “Ik wilde zo veel mogelijk tijd met haar doorbrengen. Ik werkte maximaal drie dagen per week zodat we twee doordeweekse dagen met elkaar hadden.”
 

Het hele interview staat in Kek Mama 01-2019.

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >