Beeld: Canva
Ouder zijn van een baby, peuter of puber, we weten allemaal dat die fases pittig zijn. Maar ook als je kind volwassen is, blijft het ouderschap een uitdaging. De rol verandert, en dat vraagt soms om een nieuwe aanpak.
Therapeuten delen de zes gewoontes die het verschil kunnen maken tussen afstand en verbinding.
We doen het allemaal: “Weet je wat jij moet doen…?” Maar volwassen kinderen willen meestal geen oplossing, ze willen gewoon gehoord worden. Vraag dus eerst: “Wil je dat ik meedenk, of wil je gewoon even ventileren?” Door te luisteren zonder te sturen, laat je zien dat je hun volwassenheid respecteert. Jij hoeft niet meer de regisseur te zijn, je bent nu de vertrouwenspersoon.
Je kind hoeft niet meer gered te worden. Jij mag geloven dat ze moeilijke dingen zélf aankunnen. In plaats van mee te stressen, kun je er gewoon zijn: luister, toon begrip en help hen hun eigen kracht te zien. Want soms is het grootste cadeau dat je kunt geven: het vertrouwen dat ze het redden, zonder dat jij de boel hoeft op te lossen.
Jezelf (of je kind) de schuld geven van dingen uit het verleden helpt niemand vooruit. Erken wat er misging, bied oprecht je excuses aan en focus op herstel. Een simpele zin als “Ik wil het nu anders doen” opent vaak meer deuren dan eindeloos analyseren wat er fout ging.
Klinkt zakelijk, maar het werkt: vraag gewoon eens hoe jullie band voelt. “Hoe ervaar jij ons contact?” of “Wat zou jij graag anders zien?” Door dat gesprek aan te gaan, laat je zien dat je openstaat voor hun beleving en niet alleen vasthoudt aan hoe jij het ziet.
Als je kind eindelijk iets persoonlijks deelt, spring dan niet meteen in de verdediging. Zinnen als “Dat is niet zo gebeurd” of “Stel je niet aan” doen meer kwaad dan goed. Luister eerst. Soms is het belangrijker om te zeggen: “Ik hoor wat je zegt.” Je hoeft niet altijd gelijk te hebben, alleen aanwezig te zijn.
Misschien willen ze niet dat je onverwacht langskomt, of liever niet over hun relatie of geld praat. Dat is oké. Grenzen betekenen niet dat ze afstand willen, maar dat ze de relatie juist gezonder willen maken.
Dus als ze zeggen: “Mam, wil je even appen voordat je komt?”, zie dat dan als een compliment: ze willen jou erbij, op een manier die voor beiden werkt.
Uiteindelijk draait het om één ding: de band verandert, maar de liefde blijft. Jij bent niet minder belangrijk voor je kind, je rol is gewoon anders. En is net zo mooi.
Wie betaalt er eigenlijk als je uit eten gaat met je volwassen kind? De meningen zijn er flink over verdeeld. We vroegen het onze lezers. Je leest de reacties hier.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Ben je uitgerekend in december? Wat is dan mooier dan een naam die perfect past bij deze gezellige feestmaand?
