Beeld: Canva
Als je nog midden in de luiers, snotneuzen en driftbuien zit, lijkt dit misschien een ver-van-je-bed-show. Maar geloof ons: voor je het weet ben je geen moeder van een kleuter meer, maar van een jongvolwassene met een eigen pinpas.
En willen ze ineens weekendjes weg. Zónder jou. Geloof het of niet, maar terwijl jij voor je gevoel gisteren nog je kind z’n spuuglapjes stond uit te wassen, plant hij nu z’n eerste Airbnb-trip met vrienden. En dan sta je ineens voor een nieuw soort dilemma: wie betaalt er eigenlijk als jullie samen uit eten gaan?
Het tijdschrift Parents postte onlangs op Instagram: wie hoort er eigenlijk te betalen als ouders met hun volwassen kinderen uit eten gaan? De reacties waren… nou ja, verdeeld is een understatement. Sommige ouders vinden: ik ben de ouder, dus ik betaal. Punt. Anderen zeggen juist: als je volwassen bent en een inkomen hebt, dan mag je zelf ook best eens de portemonnee trekken. Maar de meesten? Die zaten er ergens tussenin.
Ook wij vroegen het jullie op Instagram met de stelling: ‘Is het normaal om als volwassene nog steeds te verwachten dat je ouders betalen als je samen uit eten gaat?’ En daar hadden jullie veel over te zeggen en te vinden! Een greep uit de reacties:
K: “Ehhh JAAAAA, want ik ben nog steeds hun baby! Werkelijkheid is dat we om en om doen of splitten.”
P: “Nee hoor, sinds ik uit huis ben trakteer ik mijn ouders graag.”
E: “Nee verwacht ik juist niet. Wij maken altijd ruzie wie betaalt. Ze hebben jarenlang voor ons gezorgd, ik vind dat het nu onze beurt is. Ook al is het altijd geruzie aan de kassa en is het de ene keer zij en de andere keer wij.”
M: “Het ligt eraan wie het heeft voorgesteld, ik zal er nooit vanuit gaan. Maar betaal zelf graag voor hun.”
Z: “Neeeee jij moet je ouders trakteren. Zij hebben alles voor je gedaan in het leven, dus jij als volwassene dien jij te zorgen voor je ouders. Met alles eigenlijk.”
S: “Ik vind dat echt niet nodig. Mijn moeder krijgt een klein pensioen en ik verdien denk ik al snel het dubbele. Ik denk: nu is het mijn tijd om te betalen, mijn moeder heeft alles betaald toen ik een kind was.”
R: “Hangt ervan af wie wie uitnodigde. Als ik mijn ouders uitnodig, betaal ik. Als zij mij uitnodigen betalen zij.”
E: “Ik trakteer mijn lieve ouders nu juist graag!”
A: “Ik vind het normaal dat ouders betalen als ze met hun kind of kinderen uit eten gaan. Ik denk eerlijk gezegd ook dat een ouder dat zou willen doen en het vanzelfsprekend is. Dat neemt niet weg dat een kind zo nu en dan zijn of haar ouders kan trakteren.”
L: “Nee, we trakteren elkaar om de beurt.”
Heel simpel: het hangt af van de situatie. Zit je kind nog in z’n studentenperiode, in between jobs, of net gestart in z’n carrière? Dan is het vaak logisch dat jij als ouder nog steeds de grootste geldschieter van het gezelschap bent. Maar zodra ze een beetje op eigen benen staan? Dan is dat hét moment waarop ze ook kunnen laten zien: “Hé mam, deze is van mij.”
Toch draait het niet alleen om geld. Het heeft ook alles te maken met hoe jouw gezin in elkaar zit. In sommige families is het gewoon de cultuur dat ouders altijd betalen. In andere gezinnen hoor je: “Als je je eigen geld verdient, mag je ook je eigen eten betalen.” Geen van beide is fout. Het gaat erom wat past bij jullie als gezin.
Soms blijf je als ouder betalen, simpelweg omdat je dat fijn vindt. Omdat het een manier is om liefde te tonen. Of omdat je diep vanbinnen gewoon nog steeds een beetje de ‘provider’ bent.
Misschien blijf jij nog jaren met liefde betalen voor jouw volwassen kind. Of misschien zegt je zoon van 22 ineens: “Deze betaal ik wel, mam.” Hoe dan ook: laat het gesprek open. Want het draait niet om het bonnetje – het draait om de band met je kind.
Maar wat als het niet gaat om je eigen kind, maar om het volwassen vriendje van je dochter? Sonja kreeg een Tikkie voor een paar boodschappen, wat ze zeer onbeleefd vond van hem. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
