Beeld: Canva
Ouders, we weten dat jullie het goed bedoelen. Maar soms klinken de dingen die je zegt zó frustrerend voor je kinderen. Ze zijn hun eigen persoon, hebben hun eigen keuzes en leven hun eigen leven, en toch klinken sommige opmerkingen alsof ze nog steeds die tienjarige zijn die met barbies speelde.
Van subtiel kritiek leveren op hun keuzes tot schuldgevoel-inducerende opmerkingen dit zijn de zinnen die volwassen kinderen stiekem écht haten om van hun ouders te horen. We zetten er negen storende opmerkingen op een rij.
Veel volwassen kinderen voelen zich weer klein gemaakt wanneer ouders hun volwassen identiteit niet respecteren. Thuis vallen ze terug in oud gedrag, onderdrukken hun zorgen en voelen zich niet serieus genomen. Zinnen als “Omdat ik het zeg” of “Dat snap je later wel” voelen alsof hun autonomie wordt genegeerd.
Kleine toevoegingen zoals “maar…” kunnen prestaties en keuzes compleet onderuit halen. In plaats van zich gewaardeerd te voelen, ervaren kinderen dat hun keuzes niet goed genoeg zijn. Dit leidt vaak tot teleurstelling en afstand.
Deze zin legt een schuldgevoel op, in plaats van dat ouders hun offers delen uit liefde. Het voelt manipulerend: dankbaarheid wordt afgedwongen in plaats van gevoeld.
Hoe goed bedoeld ook, deze zin ontneemt volwassen kinderen de ruimte om eigen keuzes te maken. Het voelt neerbuigend en kan een ongezonde afhankelijkheid creëren.
In plaats van steun te bieden in het moment, schuiven ouders gevoelens en zorgen aan de kant. Voor veel kinderen klinkt dit als: “Ik hoef je nu niet te begrijpen.”
Of varianten als “Wat zullen de mensen zeggen?” zetten druk op externe goedkeuring, in plaats van liefde en steun te geven om wie hun kinderen zijn.
Lief bedoeld, maar vaak een excuus om grenzen te negeren of volwassen keuzes te bagatelliseren. Het kan aanvoelen alsof zelfstandigheid niet wordt erkend.
Dankbaarheid afdwingen ontneemt ruimte voor kwetsbaarheid of grenzen stellen. Het impliceert dat elke kritiek ondankbaar is, terwijl het juist kan gaan om zelfbescherming en groei.
Deze zin klinkt alsof verandering onmogelijk is. Het ontneemt hoop en voelt voor veel kinderen als een label waar ze nooit vanaf komen.
4 lessen voor het opvoeden van gelukkige en succesvolle kinderen? Je leest het hier.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Soms gebeurt er iets in een gezin dat zo onvoorstelbaar is, dat het voor altijd in je hart gegrift blijft. Voor de familie Blom uit Een Huis Vol is dat het verlies van hun dochtertje Miriam.
