Beeld: Getty Images
In de huidige samenleving krijgen kinderen minder tijd om zelfstandig te spelen en risico’s zelf in te schatten. Dit blijkt uit een nieuwe studie van de Universiteit van Essex. Dit komt met name door de druk die ouders van nu zichzelf opleggen om kinderen continu te vermaken en in de gaten te houden.
“Tot rond de jaren negentig werd van ouders niet verwacht dat ze hun kinderen eindeloos vermaakten en in de gaten hielden op dezelfde manier als nu, dus kinderen hadden meer vrijheid om zelfstandig te spelen,” zegt drs. John Day, auteur van het onderzoek. “Maar sinds die kinderen zelf ouders zijn geworden, is de samenleving veranderd en is er een groter verantwoordelijkheidsgevoel voor de ontwikkeling van hun eigen kinderen.”
Lees ook – Zo voed ik op: ‘Mijn 3-jarige krijgt soms nog potjes’
Ouders hebben zich natuurlijk altijd verantwoordelijk gevoeld voor de ontwikkeling van hun kinderen, maar de studie wijst op een verhoogde intensiteit van dit gevoel. Er wordt van ouders verwacht dat ze meer en meer tijd zullen besteden aan het observeren en reageren op de verlangens en het gedrag van hun kroost. Door deze “helikopteropvoeding” voelen kinderen minder ruimte om zelf te spelen.
Een ander aspect van het probleem is de toegenomen angst voor vreemden buiten en meer verkeer op de wegen. Hierdoor krijgen kinderen minder kansen om zelf (zonder ouders) spontaan buiten te gaan spelen.
Door deze “helikopteropvoeding” voelen kinderen minder ruimte om zelf te spelen
De studie claimt dat kinderen zonder ‘spontaan spel’ niet zo ontwikkeld en veelzijdig zullen zijn als ze zouden kunnen zijn. “Ouders worden aangemoedigd om meer tijd met hun kinderen door te brengen, terwijl ze tegelijkertijd worden beoordeeld op hoe onafhankelijk hun kinderen zijn,” zei Dr. Day. “Maar het grootste deel van het leren over onafhankelijkheid vindt plaats wanneer kinderen zelfgekozen risico’s nemen en deze kansen gaan verloren in de kindertijd.”
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
