Beeld: Shutterstock
Lianne (34) is co-ouder van Damon (3) en woont in Geldermalsen. Damon is een moeilijke eter en daarom krijgt hij soms nog potjes: “Zijn vader vindt het belachelijk, maar ik wil geen strijd met mijn peuter.”
“Tijdens mijn zwangerschap ben ik veel misselijk geweest, waardoor ik niet erg gevarieerd heb gegeten. Soms denk ik dat Damon daardoor zo’n moeilijke eter is geworden. Toen we net met hapjes begonnen, merkten we al dat zijn smaakpalet erg kieskeurig was. Worteltjes en aardappel hield hij binnen, maar dingen als biet, courgette en broccoli belandden nog net niet tegen de muur.”
Lees ook – Patrick: ‘Laat jij je als ouder de wet voorschrijven door je eigen kind?’
“Als we ergens gaan eten, neem ik standaard een potje mee in mijn tas, zodat hij in elk geval iets te eten binnen krijgt. Soms ook nog een paar crackers en wat rauwkost. Hij is gelukkig wel dol op paprika, waar veel vitamine C in zit, dus ik maak me dan geen zorgen of hij wel groente binnenkrijgt. Maar hij heeft natuurlijk meer voedingsstoffen nodig dan dat.”
“Een tijd terug waren we in een restaurant en daar bleek dat ik vergeten was een potje mee te nemen. Dat was op zijn zachtst gezegd een ramp. Ik heb geprobeerd Damon mee te laten eten van mijn gerecht. Zijn antwoord hierop was als volgt: hij haalde zijn handen door mijn bord, keek naar zijn vingers die onder het eten zaten, panikeerde bij het zien van deze troep en liet zich daarna krijsend achterover vallen. Dit klinkt als een komisch tafereel, maar het was verschrikkelijk. Waarom is mijn kind zo lastig met eten?”
“Hij houdt niet van ijsjes, hij eet absoluut geen vlees, frietjes vindt hij eng en alles moet in een apart vakje op zijn bord. Het enige waar hij helemaal dol op is, zijn boterhammen met pindakaas en potjes Olvarit. Maar daar kan hij toch niet op leven? We hebben alles al geprobeerd om hem aan het eten te krijgen: van gezichtjes creëren op zijn bord tot aan het meehelpen met koken. Hij wil gewoon niet en houdt zijn lippen op elkaar.”
“Zijn vader (mijn ex) en ik liggen niet op één lijn als het op het eten van onze zoon en zijn opvoeding aankomt. Waar hij nog best wel veel geduld heeft elke avond dat hij daar is, grijp ik gewoon naar een potje als hij niets wil eten. Dat eet hij altijd. Mijn ex vindt het belachelijk en denkt dat Damon niet genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt met dit “dieet”. Misschien heeft hij gelijk, maar ik kan mijn zoon toch niet zonder eten naar bed laten gaan?”
Dit artikel is onderdeel van een rubriek en werd eerder geplaatst op Me to We.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
