In het winterboek van &C doet Roxeanne Hazes een boekje open over de moeilijke tijd waar ze doorheen ging, net na de geboorte van zoon Fender. Anderhalf jaar lang was de zangeres naar eigen zeggen ‘echt zwaar depressief’.
‘Ik durfde niet naar buiten met Fender, bang dat er van alles zou gebeuren. Ik was continu bezig met: ademt hij nog wel? Dan was het eindelijk even stil en dacht ik: nu is hij dood.’ De zangeres kon met moeite haar bed uit komen, zich douchen en moest zich er echt toe zetten om mensen te zien. ‘Ik dacht: hier heb ik nog nooit iemand over gehoord, in mijn omgeving niet, op Instagram niet. Ik ben hier niet geschikt voor.’
“Ik dacht: Ik ben hier niet geschikt voor”
‘Niemand durfde hardop te zeggen dat ik echt zwaar depressief was,’ vertelt Roxeanne. ‘Ook omdat ik het zelf niet erkende. Ik bleef maar doorgaan. Ik at mijn emoties weg en woog op een gegeven moment 110 kilo, maar verder zag je het niet aan me. Naar de buitenwereld was ik een blij persoon. Kijk mij eens even leuk met mijn kind op de foto staan, maar ik voelde me alles behalve dat. Ik was totaal niet gelukkig.’
Niet alleen het kersverse moederschap speelde een rol, óók al het gedoe binnen de familie Hazes heeft zo een weerslag op Roxeannes mentale gezondheid. Therapie zorgt ervoor dat ze weer uit dat dal kruipt. Ze vertelt: “Ik moest echt een drempel over, dacht: die vrouw ziet me al aankomen. Weer zo’n dertigjarige kut met haar ‘probleempjes’. Maar het is niet alsof mijn basis heel goed was en ik mezelf halverwege ergens verloren ben. Ik ben altijd al een beetje een verloren meisje geweest.”
Tegenwoordig zit Roxeanne gelukkig weer goed in haar vel. Ze denkt zelfs weer na over de bruiloft die zij en partner Erik al jaren – mede door haar depressie en een miskraam – op de lange baan schuiven. “Het lijkt me heel bijzonder als ik naast mijn eigen achternaam ook de naam van mijn twee jongens krijg.” Zoon Fender is inmiddels vijf jaar oud.
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
Ah, kinderen. Wanneer ze een gigantische flapuit de wereld in gooien en jij met het schaamrood op je kaken de schade probeert te verminderen.
Iedereen hoopt dat z’n kind een beetje mee kan komen in de klas, maar als het mijlenver voorloopt is dat ook weer lastig. “Ik merk dat er nog steeds een taboe rust op hoogbegaafdheid.”
