Even een reality check: in iedere schoolklas zitten twee tot drie kinderen die zich vaak of altijd eenzaam voelen. Ook al op de basisschool.
Lees verder onder de advertentie
Deze cijfers komen uit een onderzoek, gedaan in opdracht van Kinderpostzegels. Het gaat om 1 op de 10 kinderen. Wat kun jij als ouder, leerkracht of simpelweg betrokken volwassene doen om dit probleem aan te pakken?
Lees verder onder de advertentie
Het begint al jong
Eenzaamheid, het klinkt misschien als iets waar vooral oudere mensen mee te maken krijgen. Maar helaas: ook jonge kinderen zijn er niet immuun voor. Uit het onderzoek blijkt dat 1 op de 10 basisschoolleerlingen in groep 6, 7 en 8 zich vaak tot altijd eenzaam voelt. Dat zijn zomaar twee of drie kinderen per klas. Ze geven hun leven een stuk lagere score (een 6,6 tegenover een 8,3 bij andere kinderen). Oorzaken? Denk aan pesten, buitensluiting, prestatiedruk op school of een gebrek aan steun van mensen om hen heen.
Sociale media en gamen worden vaak gezien als de boosdoeners, maar daar zit een belangrijke nuance in, blijkt uit het onderzoek. Voor sommige kinderen werkt een online wereld isolerend, voor anderen juist verbindend. Denk aan kinderen die op school gepest worden. Zij vinden misschien online juist wel aansluiting met leeftijdsgenootjes. Het is dus niet zwart-wit.
Wat doet eenzaamheid met kinderen?
Eenzaamheid is meer dan je af en toe rot voelen. Het kan leiden tot mentale problemen zoals angst, depressie en een laag zelfbeeld. Maar het gaat verder: ook schoolprestaties en sociale interacties lijden eronder. Fysiek kunnen kinderen er zelfs ziek van worden, met slapeloze nachten en een hogere kans op allerlei kwaaltjes.
Lees verder onder de advertentie
Sofie Vriends, directeur van Kinderpostzegels, is geschrokken van de uitkomsten van het onderzoek. De omvang en ernst van het probleem zijn groter dan gedacht. “Vooral omdat we al weten wat de gevolgen op de lange termijn kunnen zijn. Eenzaamheid ondermijnt de sterke basis die ieder kind nodig heeft. En dat kan een leven lang doorwerken.”
Gelukkig is er iets aan te doen. De onderzoekers hebben samen met deskundigen en kinderen zelf aanbevelingen opgesteld.
1. Kijk verder dan de oppervlakte
Een eenzaam kind hoeft niet altijd het stille kind te zijn dat alleen op het schoolplein staat. Soms blijkt een kind met veel vriendjes of een druk sociaal leven juist eenzaam. Praat, kijk en probeer echt te begrijpen wat er speelt.
2. Maak er een team-effort van
Eenzaamheid aanpakken doe je niet alleen. Het draait om hoe we als groep met elkaar omgaan. Creëer een fijne sfeer in de klas, thuis en in de buurt. Zorg ervoor dat kinderen zich gezien voelen en dat verschillen geaccepteerd worden.
Lees verder onder de advertentie
3. Doorbreek het taboe
Praten, praten en nog eens praten. Over eenzaamheid, gevoelens en wat je kunt doen als je je rot voelt. Begin thuis, maar ook op school. Kinderen leren door voorbeeldgedrag, dus geef het goede voorbeeld.
Kinderpostzegels sluit zich aan bij de Nationale Coalitie tegen Eenzaamheid om samen structurele oplossingen te vinden. Want dit is niet alleen iets voor scholen of ouders – dit is iets wat we samen kunnen en moeten aanpakken.
Bron: Onderzoeksrapport “Hoe kunnen we eenzaamheid voorkomen?”
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.