Na drie jaar co-sleeping is Brooklyn naar zijn eigen bedje verhuisd en dat doet wat met mama Kim Feenstra. Openhartig schrijft ze over haar gevoelens op Instagram. “Sinds ik mama ben, ben ik sowieso wat emotioneler van aard geworden.”
Lees verder onder de advertentie
Kim schrijft: ‘Brooklyn heeft de afgelopen drie jaar, sinds zijn geboorte, naast ons geslapen in bed. En in dat bed is borstvoeding gegeven, koorts opgemeten, geplast, overgegeven, geknuffeld, gelachen en gehuild. Ik heb zeker de laatste 1,5 jaar op het randje (ik viel er nog net niet af) geslapen van een bed van 2.20 bij 2.40 met zo nu en dan een voetje in mijn gezicht of een trap in mijn rug. Maar nu heeft dat kleine slaapmonster een ‘groot’ bed voor zichzelf…”
Lees verder onder de advertentie
Trots en een beetje verdrietig
Dat vindt Kim lastig. “Het bed voelt nu wel vijf bij zes meter en ik lig nóg steeds op de rand. Ik mis hem. Is dat gek? Hij vindt het geweldig en is erg trots. Het is pas nacht twee maar toch kan ik er maar niet aan wennen. In zijn kamer heb ik een nachtlampje gezet en op de grond in de gang ook. Zodat als hij wakker wordt in het donker, hij mij kan vinden. Hij slaapt als een blok en ik lig klaarwakker. Het ouderschap brengt bij elke nieuwe fase weer nieuwe inzichten, uitdagingen en emoties met zich mee. Ik ben zo trots op hem dat ie in zijn grote bed ligt. Maar ook een beetje verdrietig. Het is de meest intense vorm van liefde die ik ken.”
“Het is de meest intense vorm van liefde die ik ken”
Lees verder onder de advertentie
Emotionele rollercoaster
Kim noemt het moederschap een emotionele achtbaan. “Loslaten, vasthouden, loslaten, vasthouden. En het gaat zo snel. Ik ben me nu meer bewust van de tijd dan anders. Vanavond toen hij me vroeg een verhaaltje voor te lezen in ‘Brooklyn bed’ vroeg ik aan hem of hij blij was met zijn kamer. Hij zei en ik quote: “Is een superkrachtenkamer mama!” Een mooier compliment kan hij me niet geven. Nog maar zo klein en toch al zo groot. Soms zou ik de tijd op bepaalde momenten wel stil willen zetten. Zodat ik nog even langer van die knuffel kan genieten.”
Sommige stellen praten eindeloos over of en wanneer ze aan kinderen willen beginnen. Bij Danny Froger en zijn vriendin Ann Dominique Wilten ging dat nét even anders.
Je kind komt naar je toe met een probleem: een lastige schoolopdracht, ruzie met een vriend(in) of gewoon een rotgevoel. Wat doe je dan? De meeste ouders schieten meteen in de helpstand: advies geven, oplossingen bedenken of proberen het probleem op te lossen.
Als jij bent opgegroeid in de jaren ’90 of vroege jaren 2000, dan weet je hoe anders de jeugd toen was. Geen smartphones, geen AirTags, geen ouders die elk moment wisten waar je was. Dit zijn elf momenten uit die tijd die pure nostalgie oproepen. .Op warme zomeravonden sprong je op je fiets, verdween je […]
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.