‘Brooklyn slaapt bij ons in bed, nou en?’

“In Nederland zie ik dat te weinig. In andere culturen of stammen zorgen vrouwen voor elkaar en elkaars kinderen; als de een geen borstvoeding heeft, geeft de ander dat. Dat is de kracht van vrouwen, die verbinding, elkaar omarmen. Ik vind dat we die kracht niet genoeg gebruiken – we worden afgestompt door alles wat we denken te moeten zijn: zelfstandig, getrouwd, met kinderen, zorgzaam, pittig, sexy, niet te sexy, wel fillers, geen fillers. Onze maatschappij legt vrouwen zoveel op dat we hard voor onszelf zijn, maar ook voor elkaar: we oordelen snel over een ander. Terwijl we júíst hand in hand zouden moeten gaan. Een keer gaf Brooklyn over in het vliegtuig, alles zat onder en ik had geen vochtige doekjes meer. Voor en achter mij zaten gezinnen met kleine kinderen: niemand bood doekjes aan, niemand vroeg of ik hulp kon gebruiken. Ik schrik daarvan.”

“Niemand vroeg of ik hulp kon gebruiken; ik schrik daarvan”

Maria knikt, maar twijfelt hardop. “Zelf voel ik ook enige terughoudendheid. Soms zie ik een moeder met een onophoudelijk huilende baby. Je ziet dat het zweet haar uitbreekt, je herkent dat gevoel, het liefst neem ik haar baby dan even over, maar… ik doe het niet. Uit angst dat die vrouw zegt: ‘Waar bemoei jij je mee?!’” Kim schudt haar hoofd. “Je kunt best zeggen: ‘Ik zie dat je het even moeilijk hebt, ik ben ook moeder, kan ik je ergens mee helpen?’

Empoweren

Vrouwen moeten elkaar empoweren, niet downgraden of veroordelen. Wat je geeft, krijg je terug, uiteindelijk.” Wat haar betreft zou er meer sisterhood moeten bestaan. “Wat maakt iemand een goede of slechte moeder? We doen het allemaal op onze eigen manier, maar altijd vanuit liefde. Brooklyn slaapt bijvoorbeeld bij ons in bed, daar vinden vast een hoop mensen wat van, maar… nou en? Ik geniet er juist van. De enige die eronder ‘lijdt’ ben ik trouwens zelf, want ondanks ons gigantische bed beland ík altijd op het randje, met Brooklyn boven op mij, haha.”

Lees ook – ‘Als het zwanger worden niet lukt, draag ik het kind voor jullie’

Heel herkenbaar voor Maria, wier kinderen ook sinds hun geboorte bij haar in bed slapen. Maria: “Misschien komt het omdat Stanley en ik vroeger ook vaak bij mijn moeder sliepen, ik vind dat gezellig. Sinds mijn scheiding van hun vader werd dat voor Amelle en Jean nog belangrijker. Zeker toen mijn ex en ik net uit elkaar waren, een verdrietige tijd vol veranderingen, was ons grote bed een safe haven voor ons. En dat is het nog steeds: ik in het midden, Amelle – de anaconda – met haar lange benen helemaal om me heen, en Jean met zijn voetjes en handjes heel dicht tegen me aangekropen.”

Bedritueel

Inmiddels heeft Maria een nieuwe relatie, maar blijft het bedritueel bij het oude. “Als we bij hém logeren, slapen de kinderen in een eigen kamer. Maar bij mij thuis liggen ze gewoon in mijn bed, wat betekent dat mijn vriend nooit blijft slapen, tot nu toe. Het is onze modus en we willen er nog niet vanaf. Mijn vriend respecteert dat. Ik ben een pittige vrouw, maar als mijn kinderen me nodig hebben, dan ben ik er.”