De zwangerschap van Bibi Breijman (30) verloopt allesbehalve vlekkeloos. Net als de eerste keer kampt ze met extreme zwangerschapsmisselijkheid. In haar column in Flair laat ze weten hoe het nu met haar gaat.
Lees verder onder de advertentie
‘Ik voel me sinds een tijdje weer een stuk beter’, schrijft Bibi. ‘Ik durf het bijna niet hardop te zeggen, omdat ik bang ben dat ik een terugval zal krijgen, maar het lijkt er toch echt op dat ik HG (Hyperemesis Gravidarum) ook deze zwangerschap weer zal overleven.’
Machteloos
Dat het nu beter gaat, is héél fijn voor Bibi, maar ook voor haar omgeving. ‘Geen sprintjes meer met teiltjes, natte lappen of ziekenhuisbezoeken. Niet dat zij het erg vonden om me te verzorgen, maar ze voelden zich vrij machteloos’, schrijft ze. Om het contact in huis nóg sneller te laten verlopen, kocht Waylon zelfs een walkietalkie. Beetje gek, vond Bibi, maar ze ging er toch in mee. ‘Totdat ik ’s nachts, toen ik eindelijk even sliep en niet aan HG dacht, abrupt werd gewekt door de politie en brandweer. Ik kreeg noodmeldingen binnen op de walkietalkie.’ Je begrijpt: die walkietalkie ging weer de kast in.
Zwangerschapsbraken is allesbehalve een pretje, maar volgens Bibi was haar tweede ervaring achteraf gezien iets minder zwaar, omdat ze het al eens had meegemaakt. ‘Dan weet je iets beter hoe je ermee moet omgaan’, schrijft ze. Bovendien loopt er nu een kleintje rond: Teddy van drie. ‘Ik zag in haar waar ik het voor deed en wat voor moois ik ervoor terug zou krijgen.’ Dat Bibi zich na vier maanden al beter zou voelen, had ze nooit durven dromen. Ze steekt al haar HG-lotgenoten een hart onder de riem. ‘Ik snap heel goed dat je dan denkt: nooit meer! Maar ik weet zeker dat ik het zo weer zou doen. Als het mij gegund is: groen licht voor mijn elftal!’
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.