Het moet m’n bevalling zijn geweest. Of nou ja, even denken. Nee, toch echt die bevalling van mijn tweeling van drie jaar geleden. Dat is de laatste keer dat ik een week in bed moest liggen. Tot nu.
Lees verder onder de advertentie
Het gebeurt gelukkig niet vaak maar ik was ziek. De griep. En niet een beetje ‘oh ik ben niet zo lekker’, nee. Ik was intens beroerd. Koorts, misselijk, koppijn, algehele malaise aan m’n lijf. Er zijn veel ergere dingen, maar ik kon dus een week niet uit bed.
En als moeder is ziek zijn toch anders, hè. Je hebt toch die twee peuters die ‘mamamamamamamamama’ roepen 416 keer per dag. Ik dacht een hele hoop, toen ik een week ziek in bed lag.
Er zou 762 kilo was liggen als ik nog een week in bed zou blijven na deze ene week.
Mijn man had geen idee hoe het is om boodschappen te doen, kinderen op te halen, te koken, eten op te ruimen, kinderen in bad doen, kinderen laten tanden poetsen, kinderen schone romper aan te doen en kinderen naar bed te brengen en kinderen nog 6 keer terug naar bed te sturen. Na deze week wel. Thankgod.
Er is niets vermoeiender dan je bloedellendig voelen van een of ander virus en dan twee peuters die ruzie maken om een autootje. Ga het maar sussen met je bonkende kop.
Als je eindelijk slaapt komen ze de slaapkamer binnen gerend om even te kijken hoe het met ‘mama au’ gaat. Wel lief.
Zelfde bedtijd als de kinderen betekent nul tijd voor jezelf nog.
Godsamme wat lekker dat ik niet hoef te koken.
Godsamme wat lekker dat ik de kinderen niet op hoef te halen bij de opvang.
Godsamme wat lekker dat ik een serie kan kijken overdag.
Je kunt twee dagen ziek zijn als moeder, maximaal. Daarna moet je gewoon weer aan staan. Papa moet ook werken, dus het is toch weer mijn beurt.
Laat ze maar lekker lang op de iPad. Daar zijn die dingen voor, toch?
Pfff ik ben zo beroerd, wordt dit ooit nog beter? Hoe voelt het ook alweer om je fit te voelen? Weet je nog vroeger, toen je wel eens verkouden was of griep had, toen je nog geen kinderen had. Je hoefte ’s nachts niet uit je bed voor een kwijt konijn. Je hoefde niet alsnog naar die takkespeeltuin op zaterdagochtend om de dag wat te vullen. Nee. Toen kon je pas echt goed lekker zwelgen in zelfmedelijden.
Ik moet huilen in bed voordat ik in slaap val omdat ik me zo belabberd voel. En dan opeens mijn kindjes mis die een kamer naast me braaf liggen te slapen. Hoe dan. Zal de koorts wel zijn.
Ik kan geen thee meer zien.
Even de hulp van opa en oma inschakelen. Nog een dag uitzieken.
Slapen slapen slapen. Klotegriep. Wat is dit voor virus? Nog een zelftest gedaan, geen corona. O ja. De gewone influenza bestaat ook nog. Super.
Oké, stel je niet zo aan en doe gewoon wat. Even een afspraak. Even een call. Even wat werken. Gaat wel.
Toch weer ingestort. Te vroeg gejuicht. Gelijk met de kinderen naar bed om 19 uur. Hoeveel Advillen mag je nou op een dag? In combinatie met paracetamol?
Als ik niet snel uit bed kom dan eten mijn kinderen 7 dagen lang appelmoes als avondeten.
Kan die sirene van die *^!(#)^!&!%&@$ brandweerauto UIT?
Hè, wacht. Ik heb 9 uur geslapen. De kindjes ook. Ze zijn super lief en vrolijk. En ik? Mijn hoofd… De hoofdpijn is minder. De keelpijn is weg. De koorts is weg. Ik voel me weer een beetje… Mezelf. YES.
Weet je, zonder grappen dit: de griep heeft me aan het denken gezet. Want ik lag een week in bed met dus die gewone griep en dat was na 10 dagen weer over, weer beter. Maar ik werd er verdrietig van, want hoe zou je het als moeder moeten doen als je een ernstige ziekte hebt? Waardoor je misschien wel maanden in bed moet liggen, of jaren? Ik kan me er gelukkig niets bij voorstellen, maar ik denk wel aan al deze moeders. Ik wens jullie heel veel geluk, ik wens jullie heel veel lieve mannen die koken en de was doen en iPads en troost en vooral gezondheid toe.
Tessa Heinhuis (32) is moeder van een tweeling, Bodi en Daaf (3). Ze woont samen met haar man Billy en hun zoons in Bussum en is hoofdredacteur van Mama Magazine.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.