Beeld: Getty Images
Janice (42) heeft noodgedwongen een lat-huwelijk met haar grote liefde Christiaan (45). Samen hebben ze zonen Matthijs (11) en Oskar (10).
“‘Zozo, twee zonen dicht op elkaar, dat wordt een drukke boel’, lachte de verloskundige toen ik opnieuw in verwachting bleek van een jongen. Christiaan en ik lachten hartelijk mee. We waren al samen sinds mijn zestiende. Dolblij waren we, met twee gezonde jongens in het vooruitzicht. De kroon op onze liefde.
Het pakte anders uit. Want vanaf dag één kon Matthijs, toen veertien maanden, zijn jongere broertje niet uitstaan. Ik tilde er niet te zwaar aan. Matthijs was zelf nog een baby, hij wist niet wat hij deed wanneer hij met een Duplo-blok op het hoofdje van Oskar timmerde. Of later, toen hij bijna drie was, met een driftbui boven op zijn broertje ging liggen in zijn ledikant en hem bijna verstikt had als ik niet binnen was gelopen. Of het agressieve gedrag van Oskar een tegenreactie was, ook wanneer hij een vechtpartij met zijn broer zelf begon, zullen we nooit weten. Pedagogen bijten zich al jaren stuk op de relatie tussen mijn kinderen. Maar feit is dat vanaf het moment dat Oskar op zijn vierde sterk genoeg was om – letterlijk – terug te slaan, het geen dag meer rustig was bij ons thuis.
Speelgoed. Eten. Vriendjes. De tv. Alles was aanleiding om over te knokken. Christaan werkte fulltime, ik drie dagen per week. En al snel ging ik kapot aan de dagen alleen met de kinderen. Nooit heb ik ze lief samen zien spelen of de een de ander een kus of knuffel zien geven. Wat Christiaan en ik ook probeerden om ze nader tot elkaar te brengen, ze gunden elkaar het licht in de ogen niet.
“Wat we ook probeerden om ze nader tot elkaar te brengen, ze gunden elkaar het licht in de ogen niet”
Op een dag, ze waren acht en negen, liep een vechtpartij tussen Matthijs en Oskar zo uit de hand, dat ze beiden op de EHBO belandden. Oskar had een gebroken pols, Matthijs elf hechtingen in zijn lip. ‘Jongens hè’, lachte ik nog zenuwachtig bij de arts. Twee dagen later kreeg ik een belletje van een ondersteuningsteam van Jeugdzorg. Of ons gezin misschien wat hulp kon gebruiken.
Lees ook: Ineens niet meer het jongste kind: ‘Mama, wanneer gaat die baby nu weer weg?’ >
Chris en ik overladen onze jongens met liefde. We zijn stapelgek op hen allebei, en op elkaar. Ruzie maken we nooit. Anderhalf jaar lang werden we binnenstebuiten gekeerd door alle mogelijke instanties, psychologen en orthopedagogen. Psychiaters zelfs, om diagnoses uit te sluiten. Tot een pedagoog concludeerde: ‘Sommige mensen verdragen elkaar gewoon niet.’ We konden ervoor kiezen zo door te ploeteren tot ze achttien waren, zei ze. Maar hadden we – vergezocht, maar wie weet – er ook weleens aan gedacht om ze uit elkaar te halen?
“Na 25 jaar wilden we elkaar nog altijd geen dag missen, maar dit kon zo niet langer”
Avondenlang braken Chris en ik onze hoofden erover. Na 25 jaar wilden we elkaar nog altijd geen dag missen, maar dit kon zo niet langer. Als we het nu eens zouden proberen, besloten we, één jaar latten. Chris zou een appartement betrekken met Matthijs, Oskar zou bij mij in ons huis blijven, en dan de weekends samen. Kolder, maar een betere oplossing hadden we niet.
Inmiddels is het oefenjaar voorbij en de rust is niet te beschrijven. Chris en ik missen elkaar verschrikkelijk, maar de jongens floreren. Ze doen het goed op school, hebben veel en leuke vrienden, helpen thuis gezellig mee. De ene vakantie neem ik Matthijs op sleeptouw en Chris Oskar, om wel voeling te houden met beide kinderen. Hoewel het voor Chris en mij allesbehalve optimaal is, is dit blijkbaar de best passende gezinsvorm voor ons. En wie weet hoe zaken veranderen wanneer de kinderen ouder zijn. Misschien zoeken ze elkaar spontaan eens op. Hopen doe ik niet, maar wat zou het ons gelukkig maken.” Dit artikel staat in Kek Mama 04-2022. Nog meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram.
Er zijn van die geboortekaartjes die je op de koelkast plakt omdat ze zó schattig zijn. Mooie naam, lief fotootje, zacht gedichtje erbij — je kent het wel. En soms ook niet.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Iedereen kent wel een horrorverhaal over een schoonmoeder. Maar het kan ook andersom: Carla kreeg een schoondochter die haar niet mag.
Formule 1-coureur Max Verstappen heeft geen pitstop gemaakt op het circuit, maar in het ziekenhuis in Monaco. Daar werd hij afgelopen vrijdag, samen met zijn partner Kelly Piquet, trotse vader van dochter Lily. En hoewel de motoren van zijn bolide in Miami alweer ronken, staat zijn hoofd duidelijk nog bij de wieg.
Soms denk je alles perfect te hebben geregeld, totdat je een gigantische fout ontdekt als het al te laat is. Het overkwam Ilma met haar zorgvuldig voorbereide geboortekaartjes.
Nathalie (30) dacht dat haar leven instortte toen haar partner haar verliet tijdens haar zwangerschap. Maar juist doordat ze een alleenstaande moeder werd, vond ze zichzelf terug.
