Je kent elkaar nauwelijks en bam: twee streepjes op de predictor. Zie dat maar eens als koppel te overleven.
Chantal (41) is getrouwd met Dennis en moeder van Jurian (7).
“‘We krijgen een kind’, zei ik. We zaten bij Dennis thuis op de bank. We kenden elkaar net een paar weken via internet. Na de eerste date was ik bij hem blijven slapen, dat deed ik anders nooit. We gebruikten een condoom, maar een paar weken later was ik hartstikke misselijk. Toen ik bleef overgeven, deed ik een zwangerschapstest. Binnen twee seconden verschenen twee streepjes. Dat kon niet kloppen. Terug naar de drogist voor een ander merk. Die was ook positief.
'Het kan gewoon'
Dennis reageerde ontspannen: ‘Ik heb een vaste baan, een eigen huis, het kan gewoon.’ Lekker praktisch. Zelf was ik gek genoeg ook relaxed, ik wist meteen dat ik de baby wilde houden. Ik was 33, een zelfstandige vrouw, een goede baan, wat kon me gebeuren. Dit kind zou er komen, of Dennis en ik bij elkaar zouden blijven was van later zorg.
Lees ook
‘Pas na de geboorte van mijn zoon wist ik wie zijn vader was’ >
Iets moois om naar uit te kijken
We waren hartstikke verliefd, maar wat wisten we van elkaar? We gingen naar de film, uit eten, hadden het samen fijn. Ik had geen last van mijn hormonen, was verliefd en vrolijk. En moe van het op-en-neer reizen. Na een paar maanden trok ik daarom bij Dennis in. De reacties van de buitenwereld waren niet mals. Ik was nog geen jaar weg bij mijn vorige vriend en mensen dachten dat ik mijn ex had bedrogen met Dennis. Dat ik per ongeluk zwanger was, ging er bij sommigen niet in en heeft me vriendschappen gekost. Mijn moeder vond het gelukkig prachtig. Mijn vader was kort daarvoor overleden, eindelijk was er iets moois om naar uit te kijken.
'Ineens waren we ouders'
Jurian werd drie weken te vroeg geboren. Ineens waren Dennis en ik ouders. Juist omdat het zo snel ging, was het belangrijk stevig in onze schoenen te staan. We vertrouwden op ons gevoel. Ik wilde niet geforceerd onze relatie laten slagen en dat gold voor Dennis ook. Gelukkig ging het goed tussen ons. We moesten wel moeite doen om elkaar niet uit het oog te verliezen, en dat geldt nog steeds nu Jurian zeven is. Daarom gaan we minimaal een keer per maand met zijn tweeën uit eten of naar de kroeg. En af en toe een nachtje weg. Dan hebben we alleen oog voor elkaar.”
Dit verhaal is er één van een interviewserie in het Kek Mama Liefdesboek 2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
