Als je zwanger bent en je werkt, dan willen mensen daar nog wel eens naar vragen. Naar je verlof, met name. Want: jij gaat er dit jaar even tussenuit. Zij niet.
‘Heb je zin in die vijf maanden vrij zijn?’, vraagt iemand aan me. Ik antwoord dat ik daar inderdaad wel naar uitkijk, ja. Pas later bedenk ik me dat ik helemáál niet vijf maanden vrij ben en dat het allesbehalve een vakantie wordt. Ik moet een kind baren. O ja. En daarna dat kleine kind ook nog in leven zien te houden. O ja. Mijn verlof valt in de maand mei en trek ik de hele zomer door. Het lijkt daardoor misschien alsof ik heerlijk kan luieren in die mooiste, zonnige tijd van het jaar. Maar geloof me: als moeder van een tweeling en straks ook een baby, is het in dat luxe verlof gewoon keihard werken. Ik denk dat ik na die vijf maanden ‘vakantie’ ontzettend uitgeput toeleef naar een rustdag op kantoor. Je weet wel, een dag zonder pies, kak en spenen en nachtelijke kotspartijen, maar met een laptop die gewoon gelijk doet wat je vraagt. Het beeld van zwanger zijn mag wat mij betreft wat minder romantisch. Je bent niet lang vrij van je werk en je bent ook niet jezelf. Zwanger zijn is met vlagen helemaal niet leuk, vind ik. Je voelt je fysiek anders, maar het gewone leven kabbelt door. Als je al moeder bent, kun je weinig stilzitten. Ik vind het zo mooi om het weer mee te mogen maken, maar op bepaalde momenten is het een grote buik waardoor ik me dik voel, een kind dat op je blaas trappelt en stemmingswisselingen die alle kanten op schieten. Dan ben ik weer dolgelukkig, dan weer aan het janken van verdriet. Hormonen doen veel met me, zeg maar. Alle ballen hoog houden, naast die baby laten groeien en voor hem zorgen, kost me dan ook bakken met energie. En of ik dus uitkijk naar mijn verlof? Ja, maar misschien juist wel omdat ik dan níet meer zwanger ben. Want dan… Begint het pas. Dit grote geluk, dit cadeautje waar ik niet meer op durfde te hopen. En in mei kan ik mijn kleine babyknul eindelijk zien en in mijn armen houden. Ik heb zin in zijn luiers, speentjes, nachtelijke voedingen en kleine huiltjes, zijn zoete babykleding in maat 50 en zijn eerste lachjes. Hij hoort bij ons. Het zal ongetwijfeld soms hard werken zijn, maar oh, wat een rijkdom. Veel – en veel – mooier dan welke vakantiebestemming dan ook. Tessa Heinhuis (33) woont in het Gooi met haar man Billy en hun tweeling Bodi en Daaf (3). Ze is zwanger van de derde en hoofdredacteur van Mama Magazine.
View this post on Instagram
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.